maandag 29 juni 2009

Rosemarie heeft haar diploma A-levels (VWO)

Hoera, Rosemarie kreeg vanmiddag haar oorkonde. Ze is klaar met de middelbare school - ze haalde haar A-levels (het Britse equivalent van VWO). Ze staat tussen haar vrinden die allemaal hun examen haalden (derde van rechts, rood haar)

De school vierde dit evenement in het JW Marriott hotel ten oosten van Cairo. Leuk luxe ;-) Na afloop koffie (Nescafe) en water, dat was minder. Natuurlijk ging ik even heel trots met grote dochter op de foto.

Mooi om dochtertje groot te zien worden. Ze vliegt vrijdagnacht naar vrienden in Duitsland, en komt dan met de trein naar Nederland waar wij op haar wachten; we vliegen zelf zaterdagnacht... en dan zien we ook onze oudste dochter Stephanie weer - T wordt feest!

zaterdag 27 juni 2009

Preek op mn website

Mijn nieuwe preek (die ik vanmiddag in St John, Maadi zal houden) heb ik net op mijn website gezet. Phew die website moet ik ook eens wat aanpassen... Het doet me pijn aan de ogen. Maar de preek staat er... www.strengholt.info

vrijdag 26 juni 2009

Gedwongen afscheid van vrienden in Egypte

Vanavond waren we bij een afscheidsfeestje - niet zo leuk :-) Een Amerikaans echtpaar dat we al 21 jaar kennen hier in Maadi vertrekt voorgoed. De man, Mark Mrlowe mocht Egypte niet meer in. Hij werd een paar weken geleden na een reis tegengehouden op het vliegveld. Z'n vrouw kon dus de afgelopen weken het huis inpakken en nam vanavond afscheid. Die Mark hield zich denk ik bezig met wat christelijke dingen die door de overheid in dit land niet werden gewaardeerd. Je weet het nooit, want je krijgt het nooit te horen van de overheid, naar verluid.

donderdag 25 juni 2009

Christus van het kruis

Ik begeef me weer eens op glad ijs... door een (vertaald) gedicht van mezelf te plaatsen. Meer een versje, rijmelarij eigenlijk. Het komt uit www.keltischegebeden.nl, en ik heb het ook op www.krabbels.blogspot.com gezet. De Christus van het kruis...

De Christus van het kruis

Van elke naam in hemel en op aard’
is slechts één naam mijn thuis;
de naam van Jezus, m’ alles waard
de Christus van het kruis.

De Christus van het kruis!

Hoe dierbaar is die naam.
Het is de naam van Jezus,

waarvoor ik mij niet schaam.


Mijn hart wil ik hem geven,
zijn liefd’ is mij nabij,
want hij verlost mijn leven,
zijn kruis geldt ook voor mij.

De Christus van het kruis!
Hoe dierbaar is die naam.

Het is de naam van Jezus,

waarvoor ik mij niet schaam.


Zonder hem kan ik niet leven,
Mijn ziel kocht hij met z’n dood.
Mijn leven wil ‘k hem geven
Voor ‘t kruis maak ik hem groot!

De Christus van het kruis!
Hoe dierbaar is die naam.

Het is de naam van Jezus,

waarvoor ik mij niet schaam.

(c) Naar de maandmeditatie uit Keltische Gebeden, 25 juni 2009
www.keltischegebeden.nl

maandag 22 juni 2009

Ds Poot is niet blij met me... ik ben het spoor bijster

In het Reformatorisch Dagblad schrijft Ds Poot van Christenen voor Israel vandaag een stevig stukkie tegen mij. Hij meent dat ik het spoor bijster ben. Ik denk dat ook best vaak, dus wellicht heeft hij gelijk. Meer hierover op mijn blog www.arabieren.blogspot.com.

Ds Poot: Strengholt het spoor bijster

Het voorstel van de ChristenUnie om vrede in Israël te laten groeien door handelsbetrekkingen met de Palestijnen, is wijs en sympathiek, vindt ds. H. Poot. Hij reageert op Jos Strengholt (RD van 15 juni), die het CU-voorstel dom en kansloos vindt.

In een felle reactie noemt Jos Strengholt het idee van CU-politici Voordewind en Slob dom en kansloos. Er is volgens hem geen verzoening mogelijk tussen Israël en de Palestijnen als er niet eerst een Palestijnse staat gevormd is.

Ik moet zeggen dat ik het voorstel van de beide christenpolitici juist wijs en sympathiek vindt. Echte vrede leg je niet op, maar die geef je de ruimte om te groeien.
JMS: Natuurlijk leg je vrede niet op. Maar vrede groeit niet alleen, je SLUIT het ook. En als je niet eerst vrede SLUIT, kan er ook niks groeien.Ik ben benieuwd hoe Ds Poot uitlegt dat tussen God en mens vrede is ontstaan. Een langzaam proces? Me dunkt dat we best naar de theologie mogen gaan om de vraag te stellen hoe vrede wordt gesloten.
Het sterke van de bijdrage van Slob en Voordewind is dat die situatie heeft bestaan, namelijk vóór 1992, toen de politiek besloot tot de stichting van een Palestijnse staat. Sterker nog, waar Hamas en de PLO uit de buurt blijven en mensen niet dwingen om tot terreur over te gaan, groeit de vrede inderdaad. In de Jordaanvallei, in Samaria en Judea zie je dat Joden en Arabieren met elkaar omgaan.

Je ziet dat Israël die ruimte ook zoekt. Ondanks alles is Israël nog steeds de belangrijkste bevoorrader van het vijandige Gaza als het gaat om voedsel, medicamenten en elektriciteit. Israël geeft Arabieren zelfs de ruimte om het land diplomatiek te vertegenwoordigen.
JMS: Wow. Je moet wel een grote vriend van Israel zijn om Israel als de wilde weldoener voor de Palestijnen te zien.
We moeten deze ontwikkelingen en initiatieven belichten en versterken. Dat is waar Voordewind en Slob voor staan, en terecht!

Ik geef Strengholt gelijk als hij zegt dat de situatie van de wederopbouw van Duitsland en het ontstaan van de Europese eenheid niet helemaal te vergelijken is met die van Israël en de Palestijnen. Voordewind en Slob spreken ook slechts van een inspiratiebron.
JMS: Slechts een inspiratiebron? Het is hun argument dat aantoont dat hun suggestie de juiste is. En hostorisch gezien klopt hun voorbeeld van geen stukken. Maar dat hoeven we niet verder te spreken, ds Poot lijkt dit wel met me eens te zijn.
De situatie is inderdaad anders, al was het alleen al om het feit dat er een Duitse staat en een Duits volk bestonden, terwijl een Palestijnse staat en een Palestijns volk volstrekt nieuwe zaken zijn. Een Palestijnse staat heeft geen precedent. Hij komt pas in beeld als een nieuwe Arabische strategie daarom vraagt.
JMS: Een zionistisch argument dat door internationale organisaties als de VN niet wordt erkend. Zelfs door Israel niet. Netanyahu sprak vorige week uitgebreid over Palestijnen en over de noodzaak een Palestijnse staat te scheppen. Het woord 'Palestijnen' verwerpen als aanduiding voor Arabieren die zijn geboren en opgegroeid in het gebied ten westen van de Jordaan, is een vorm van minachting voor de mensen.
Het gaat tenslotte ook niet om de naam, maar om de vraag wie er woonden op de grond die nu Israel heet, en Gaza, en de Westelijke Jordaanoever.
JMS: En als het niet om de naam gaat, is er ook niks tegen om de staat Israel voortaan aan te duiden als Kanaan of zo? Deze benadering heeft iets zeer denigrererend.
En wat nemen we als peildatum om te kijken wie er woonden? het jaar 250 na Chr?
Het jaar 1850?
Op dit punt is Jos Strengholt het spoor volslagen bijster. Hij zou moeten weten dat het uiteindelijk niet gaat om een Palestijnse staat, maar om het bestaan van een Joodse staat. Daar ligt de angel van het conflict. Joden mogen er zijn in de Arabische wereld, maar als minderheid, niet met een eigen staat die nota bene ook nog superieur is. De rest is uitwerking van dit standpunt.
JMS: Ach ik zal het wel niet snappen. Maar er IS al een Joodse staat, en er is nog geen Palestijnse staat. Ik ben blij dat de Joodse staat er is, een plek waar Joden kunnen wonen in een eigen land. Hopelijk voor altijd binnen veilige grenzen. maar dat wens ik de Palestijnen ook toe.

Om alles rond Israel te bestempelen tot een poging van Arabieren om het om zeep te helpen is onhistorisch. Egypte en Jordanie hebben vrede gesloten, en vandaag zei Assad van Syrie dat hij weer aan (indirect) vredesoverleg met Israel wil beginnen. Waarom hebben vrienden van Israel er moeite mee de realiteit te erkennen dat de buurlanden van Israel al vrede hebben gesloten of dat in de toekomst zullen doen? De eschatologie wellicht?
Op 7 mei verklaarde de ambassadeur van de PLO nog in Libanon dat een Palestijnse staat zal zorgen voor de ineenstorting van de Joodse natie. Daarmee verwoordt hij een visie die al in 1974 in Khartoem door de Arabische staten is geformuleerd: als Israël blijkbaar op het slagveld niet te vernietigen is, dan via de vorming van een Palestijnse entiteit.
Onlangs nog zei die enge rechtse minister van Israel dat hij alle Palestijnen uit Israel wil verdrijven. Hoeveel extremisten moeten we aanhalen? In Israel zitten engerds die een Israel willen van de Zee tot de Rivier, en zo zijn er nare Palestijen die in datzelfde gebied een Palestijnse staat willen. Van beide kanten voorbeelden te over. En door die als norm te stellen, zullen we inderdaad weinig doen om beide partijen bij elkaar te krijgen.
Het is logisch dat de ChristenUnie pas op de plaats maakt en in feite zegt: Werk eerst maar eens aan vrede op het grondvlak, daar willen we voluit bij helpen. Een Palestijnse staat steunen we alleen als deze de vrede dient en niet de opmaat is voor nog meer geweld. Daarin staat zij trouwens niet alleen. Ook Tony Blair, als afgezant nauw bij de situatie betrokken, neigt steeds meer in deze richting.
JMS: Apart dat Israel zelf dat niet vindt. Die wil een Palestijnse staat accepteren onder bepaalde voorwaarden. Zware voorwaarden, maar niet onbegrijpelijk. Dus wat dit betreft steun ik Netanyahu. Die praat EERST over een staat, om vrede te laten groeien. De CU kwam gewoon op een totaal verkeerd moment met een voorstel, want het werd dagen later door Neanyahu al als achterhaald gemaakt. ISRAEL, beste vrinden, weet dat het niet ontkomt aan een Palestijnse staat, en dat de Palestijnen nooit echt vrede zullen sluiten als niet duidelijk is dat ze als onafhankelijke staat worden behandeld.

Onze eigen regering heeft ook een andere mening. Verhagen gaat naar Netanyahu en gaat ' aandringen vlug weer te gaan onderhandelen over een tweestatenoplossing met de Palestijnen.'
Het voorstel van Voordewind en Slob een politiek handigheidje noemen is kritiek die de oprechtheid van beide politici in twijfel trekt en geen pas geeft. Het is duidelijk dat binnen de ChristenUnie Israël een zaak van het hart is en dat dit voorstel op veel sympathie kan rekenen, maar om te beweren dat dit hun hoogste oogmerk is, is onzin.
JMS: Ik trek die oprechtheid niet in twijfel. Ik denk wel dat het de CU handig uitkomt als het geen keus voor of tegen een Palestijnse staat hoeft te doen. De CU heeft bloedgroepen die helemaal niet de forse houding tegen Palestijnen steunen, zoals de vroegere GPV.
Het is evenzeer duidelijk dat voor veel christenen in deze partij een Palestijnse staat geen gelopen race is. Al was het maar omdat er al een Palestijnse staat is in Jordanië. Veel Palestijnen zitten helemaal niet te wachten op een eigen staat. Voor hen is een Israël met meer vrijheid veel aantrekkelijker dan burger te zijn van een staat geleid door de PLO of door Hamas.
JMS: dit is gewoon propaganda, sorry. Jordanie is GEEN Palestijnse staat, vraagt het de Jordaniers, en de meeste Palestijnen worden liever gebeten door een eigen regering dan geaaid door de Israelis. Zo gaat dat. We hebben liever de eigen beroerde regering dan een bezettingsmacht die zich grootmoedig gedraagt maar die intussen diepe minachting heeft voor de Palestijnen.
Zo’n Palestijnse staat is ook gesitueerd in het Bijbelse hart van Israël. Strengholt mag dat nog niet opgevallen zijn, maar de meeste Arabische leiders wel. De Westoever, Judea en Samaria vormen het spirituele hart van de Joodse staat.
JMS: Dit is een opvatting van bepaalde Joden en christen-Zionisten, maar NIET van de staat Israel. Daarom is Netanyahu WEL bereid over een Palestijnse staat in die gebieden te spreken.
Door dat hart weg te nemen, betogen zij, is het einde van heel Israël nabij.
JMS: Ja, dat is een opvatting, maar die hoef je als christen toch niet te delen? En bovendien, sinds wanneer zijn dit in de internationale politiek argumenten die enige rol spelen? De VN heeft zich in resoluties 242 en 338 en andere keer op keer uitgesproken dat Israel zich uit die bezette gebieden moet terugtrekken. Ben ik dan zo apart dat ik meen dat Israel dit behoort te doen?
Dat overziende is de weg die Voordewind en Slob inslaan geen domheid, maar vooral goede christelijke politiek.

Ds Poot, de auteur, is Israëlpredikant voor Christenen voor Israël.
(geplaatst in het Reformatorisch Dagblad, 22 juni 2009)

Preken over ziekte en genezing

Zaterdag preek ik in St John the Baptist Church in Maadi. De teksten zijn Psalm 30 en Markus 5:21-43, over het dochtertje van Jairus en de bloedvloeiende vrouw.

Ik pak het thema van 'genezing' bij de kop. Ja, God hoort onze gebeden en geneest ons door dokters en soms door onmiddellijk ingrijpen. Maar hoe ga je met ziekte en dood om als God je niet geneest? Zaterdag zet ik de preek (in het Engels) op mijn website www.strengholt.info

vrijdag 19 juni 2009

Rosemarie's laatste dag op de middelbare school

Rosemarie vertrok 5 minuten geleden voor het laatst met haar bus naar de middelbare school. Ze moet straks een essay schrijven - haar allerlaatste examen! Daarom even dit heugelijke moment aan de wereld meegedeeld alhier ;-)

Over twee weken komen we naar Nederland om Rosemarie af te leveren.

donderdag 18 juni 2009

Voet voor voet

Waarheen hij me ook zal leiden,
niets brengt me van dat pad;
mijn Herder gaat steeds naast me,
tekort heb ik nooit gehad.
Voortdurend waakt zijn wijsheid,
hij ziet mij, voet voor voet,
hij kent mijn weg van buiten
dus ‘k loop naast hem met moed.

(oorspronkelijk gedicht van Anna L. Waring)

woensdag 17 juni 2009

Kom op, dames en heren, een beetje werken weer

In een van mijn bedrijven in Egypte, waar we websites en grafisch ontwerp maken, houden ze enorm van lekkere pauzes. Samen eten in de keuken. Vandaag werden vooral pizzas aangerukt. Hebben we niks beters te doen, beste vrienden?

maandag 15 juni 2009

Even eten aan de Nijl

Na een warme dag was het vanavond heerlijk koel - ongeveer 25 graden - aan de Nijl. Onze gast, Scott, nam ons mee om te eten. Rosemarie verschuilt zich achter het menu. De eerste 10 minuten was een enorm kabaal omdat ruim 100 lui in het restautant naar de voetbalwedstrijd Brazilie-Egypte zaten te kijken. Egypte verloor met 4-3 door een strafschop in de 94ste minuut.

Echt, meneer Leerling, ik ben niet anti-Israel

Ik vind het leuk dat Meindert Leerling (foto), iemand op wie ik vroeger vaak stemde, mijn commentaar op het CU voorstel onder de loupe neemt. Ik voel me vereerd. Maar ik wil ook even reageren op zijn woorden, want meneer Leerling wast me flink de oren.

Hij zegt:
Intussen blijf ik me er over verbazen dat je als christen zo’n militante anti-Israel houding hebt. In de Bijbel lees ik dat wie Israel zegent zelf gezegend zal worden en er staat meer. Sla die waarschuwing niet in de wind. Israel blijft Gods oogappel. De Joden blijven de beminden om der vaderen wil
Ik heb helemaal geen militante anti-Israel houding. Mijn commentaar was op een voorstel van de CU. Mijn stelling was dat als je Palestijnen niet eerst een eigen staat laat opbouwen, het een illusie is dat er vrede groeit tussen Israel en de Palestijnen. Voor verzoening zijn twee gelijkwaardige partijen nodig.

Is dat zo? Zegt de bijbel dat wie Israel zegent, zelf gezegend wordt? Ik meen toch echt dat de christelijke theologie leert dat onze houding jegens Jezus Christus allesbepalend is. Nou ja, een thema waarover we niet snel uitgesproken raken ☺

Meneer Leerling zegt ook:
Je draait bovendien de boel om. Niet Israël moet een Palestijnse Staat erkennen, maar voor alles moeten de Arabieren (dat zijn de Palestijnen) eindelijk eens accepteren wat de volkerenwereld in 1947 op legitieme wijze heeft besloten: het land wordt opgedeeld in een JOODSE staat en een Arabische staat. Tot op heden weigeren Arabieren – misschien op Egypte en Jordanië na – Israël voluit te erkennen als een Joodse staat.
De Palestijnen hebben het bestaansrecht van Israel lang geleden erkend, namelijk in 1993. Zelfs het Israelische Ministerie van Buitenlandse Zaken maakt dit klip en klaar op zijn website.

Meneer Leerling:
En wat de Gaza-strip betreft: natuurlijk valt die dramatische operatie onder het idee van land voor vrede. Waarom zou Israël er anders zo’n groot offer voor hebben gebracht? En wat doen de Arabieren met de grond? Niets. Zoals alle eeuwen hiervoor. Men ontwikkelt niets, terwijl het een schitterend tuinbouwgebied was waar ook veel Arabieren werkgelegenheid vonden. Een drama en bepaald geen stimulans om meer land op te geven voor vrede.
1. Het vertrek was geen offer voor Israel, maar verlossing van de verantwoording voor 1.5 miljoen merendeels straatarme Palestijnen, opgepropt in de kleine Gaza-strook.
2. Land voor vrede suggereert een teruggave van ALLE land in ruil voor vrede. Dat is nog lang niet gebeurd.
3. Dat Gaza zijn landbouwgrond niet maximaal benut, heeft misschien te maken met het feit dat Israel de export van landbouwproducten uit Gaza ernstig bemoeilijk met blokkades en andere maatregelen? * [zie voetnoot]
4. Het idee dat de Palestijnen eeuwenlang hun land niet ontwikkelden, is onwaar, maar staat bovendien volledig los van deze kwestie. In Nederland hebben grote delen grond eeuwenlang braak gelegen. Wat wil dat zeggen?

Meneer Leerling schrijft me ook:
De Arabieren willen geen vrede. Men wil ontmanteling van de staat Israel. En velen die Israel nu fel bekritiseren helpen er hard aan mee om dat ultieme doel te bereiken.
Dat lijkt me eerder een geloofsuitspraak dan een uitspraak die op de feiten is gebaseerd. Bovendien bijna racistisch. ‘De’ Arabieren willen geen vrede? Egypte en Jordanie hebben trouwens vrede met Israel. Dat bewijst dat de stelling niet klopt he?

Tenslotte:
Ik moest dit even kwijt, want ik word er zo verdrietig van als ook christenen Israel geen dag rust gunnen en zelfs hun bestaansrecht ondergraven.
Ik weet niet over wie dit gaat, want ik gun Israel alle rust en sta 100% achter het bestaansrecht van Israel. Dus die kwestie is dan gelukkig ook weer uit de wereld. Israel heeft het volle recht te bestaan als Joodse staat binnen de grenzen van 1967. Maar als Israel binnen die grenzen vrede wil, dan moet ook het Palestijnse probleem worden opgelost op een manier die aan de Palestijnse rechten tegemoet komt. Benyamin Netanyahu heeft dat gisteren, heel schoorvoetend, erkend, door te zeggen dat de Palestijnen een eigen staat moeten krijgen.

De randvoorwaarden die hij stelde zijn bikkelhard, maar hij geeft in elk geval toe: zonder Palestijnse staat komt er geen vrede. En hij is verstandig genoeg om niet, zoals de CU suggereerde, vrede een voorwaarde voor zo’n staat te maken.

* Voetnoot:
The Problems and Challenges
The overall volatile political situation and the strong Israeli restrictions on movement of people and goods in and out of Gaza, as well as the repeated, sporadic, and sometimes lengthy closures of the border crossing points constitute major impediments to the development of viable agribusinesses in Gaza.
Other internal key weaknesses preventing the sector from taking advantage of the existing opportunities are poor post-harvest practices and infrastructure and inaccessibility of farmers to external markets. The sector heavily depends on Israeli intermediary companies to handle the sensitive shipping logistics as well as the international marketing function; this situation limits the marketing prospects and venues of Gaza crops.
Moreover, farmers lack sufficient knowledge in regards to consumer preferences and market requirements specifically, the major European retailers' requirement of Eurepgap certification which is the main destination for Gaza fresh exports.

[citaat uit Development of Export Cash Crops in Gaza]

zaterdag 13 juni 2009

Dat heerlijke heden

De Heilige Geest zegt immers, ‘Horen jullie vandaag zijn stem…’ (Heb 3:7)

We gaan naar de lagere school omdat we naar de middelbare school moeten, en daar halen we goede cijfers want we willen studeren, en dat doen we voor een goede baan. We voeden onze kinderen op zodat ze later goede christenen zijn en ook weer in ons spoor volgen van hard werken voor later. Gelukkig hebben we een goede baan, want we hebben later een goed pensioen nodig.

Veel mensen leven alsof nu niet bestaat. Gevormd door het verleden zien we naar de toekomst, en we vergeten dat God ook vandaag geschapen heeft. Hij is de schepper van alles wat bestaat en hij onderhoudt zijn schepping, dus ook dit heel speciale moment: het nu.

Als we onszelf nou eens even niet zien als product van ons verleden en als onderweg naar de toekomst, kunnen we misschien eens wat bijkomen van het gejaag waardoor we telkens dat nu lijken te missen.

God draagt de geschiedenis en hij draagt u door die geschiedenis. Op elk moment, ook nu, is hij bij u, en dit moment is niet in de eerste plaats van belang als voorbereiding op morgen, maar dit moment, nu, vandaag, is van enorm belang omdat u vandaag in relatie tot God staat.

Die gedachte maakt enorm veel uit! Studeer ik voor later? Of studeer ik omdat ik op dit moment God wil eren door mijn verstand (dat hij schiep) te ontplooien? Zit ik me te ergeren in de file op weg naar mijn werk, of zit ik in de auto en geniet ik nu van de muziek en de tijd om even stil te zijn? Ga ik op vakantie om me te verkwikken aan die tijd en verder niks, of zie ik het vooral als opladen voor mijn werk erna? Maak ik de keuken schoon omdat ik straks bezoek krijg, of is het een moment dat God schiep waarin ik hem kan eren met hoe ik mijn werk doe?

Ieder moment staat in een directe relatie tot de God van de tijd. Het verleden is voorbij, de toekomst moet nog komen, en alleen nu kunt u God ontmoeten, door van dit moment een tijdstip van dienst en lof aan hem te maken.

vrijdag 12 juni 2009

Rosemarie neemt afscheid en wij treuren...

Vanavond viert onze dochter Rosemarie (18) haar vertrek uit Egypte naar Nederland. Ze gaat in Nederland studeren, na 15 jaar met ons in Egypte te hebben gewoond. Met tientallen vrienden in de achtertuin staan we stil bij een belangrijke mijlpaal in ons leven. Onze Roosje vertrekt :-( snik.

Ik heb vanavond 7 kwaliteiten van Rosemarie geprezen:
1. Ze is non-conformist. Het maakt Roos niks uit wat anderen vinden, ze heeft haar eigen opinies en gedrag.
2. Ze is zorgzaam. Als je het geluk hebt dat je op haar radarscherm bent, wow. Ze doet dan zoveel lieve dingen...
3. Voor haar vrienden is Roos heel loyaal. Je kunt altijd op haar rekenen.
4. Roos is ook gevoelig. Het kwetst haar diep als de mensen aan wie ze zich geeft, dat niet reflecteren.
5. Vastbesloten is ze. Als Roos iets wil, dan moet het ook gebeuren.
6. Toegewijd. De dingen die echt belangrijk zijn voor Roos, daar gaat ze 1o0% voor.
7. Creatief en getalenteerd: Roos schrijft, speelt toneel, zingt, speelt piano, kookt, breit, en kan zelf behoorlijk softbal spelen.
We zullen Roos enorm missen. En temidden van haar vrienden en ons gezin verklaarde ik vanavond:
Je bent nu volwassen, je bent nu vrij, je kunt in Nederland leven zonder ons. De goede God zij met je; moge Hij je bewaren, ook als je ver weg woont, in de band van ons gezin.



Voorstel van de CU lijkt me dom en kansloos

Vrede in het Midden-Oosten moet groeien in de praktijk, als vrucht van economische samenwerking tussen Israël en de Palestijnen. Vrede kan niet vanaf de tekentafel worden afgedwongen. Dat betogen ChristenUnie-Kamerlid Voordewind (foto) en fractievoorzitter Slob in een opinie­artikel in de Volkskrant. Lees de samenvatting van het Reformatorisch Dagblad.

Op mijn blog www.arabieren.blogspot.com geef ik in het kort aan waarom ik de suggestie van de CU dom en kansloos noem. Ja schiet maar op me, geliefden!

Voorstel van de CU lijkt me dom en kansloos

Vrede in het Midden-Oosten moet groeien in de praktijk, als vrucht van economische samenwerking tussen Israël en de Palestijnen. Vrede kan niet vanaf de tekentafel worden afgedwongen. Dat betogen ChristenUnie-Kamerlid Voordewind (foto) en fractievoorzitter Slob in een opinie­artikel in de Volkskrant. Lees de samenvatting van het Reformatorisch Dagblad.

Ze verwijzen daarbij naar de ontstaansgeschiedenis van de Europese Unie: de aartsvijanden Duitsland en Frankrijk verzoenden zich met elkaar door samen te werken op economisch gebied. Steeds meer landen sloten zich daarbij aan en vormen nu samen de Europese Unie. Net zomin als de EU op de tekentafel is bedacht of van bovenaf is opgelegd, zouden de VS en Europa Israël moeten dwingen een tweestatenoplossing te accepteren. „Het concept ”land voor vrede” blijkt nog elke dag te falen”, aldus de ChristenUniepolitici. „Het heeft alleen maar meer beschietingen uit Gaza en Libanon opgeleverd.”

De beide Kamerleden maken hier een kromme vergelijking. Dat Duitsland en Frankrijk vrede sloten en zich verzoenden was mogelijk op grond van de gelijkwaardigheid van beide partijen.

Besluitvorming

Tijdens de Tweede Wereldoorlog overwogen de geallieerden Duitsland te vernietigen en tot een agrarische, niet-industriële, onderworpen staat te maken. Vanwege de gevaren die daarin scholen –onder meer het risico dat de Duitsers zich tot het communisme zouden wenden– besloten de geallieerden dat Duitsland als soevereine, industriële staat moest worden herbouwd. Als je de situatie van de Palestijnen wilt beschrijven, kijk dan naar dat plan om Duitsland voorgoed te debiliseren als armoedige agrarische staat, vernederd en onderworpen.

De Europese Unie is inderdaad niet vanaf de tekentafel ontstaan, hoewel daar meer over te zeggen zou zijn. Maar laten we de Christen-Unie hierin maar gelijk geven. De integratie van Duitsland in Europa is echter wel vanaf de politieke tekentafel besloten. Daar lag duidelijke politieke besluitvorming aan ten grondslag. Duitsland moest van de geallieerden zo snel mogelijk weer een sterke industriële, welvarende staat worden. Maar een staat was het land meteen vanaf 1945.

Het idee dat Israël en de Palestijnen door handel en economische ontwikkeling geleidelijk verzoend raken en dat de Palestijnen pas dan aan een eigen staat toe zijn, kan dus totaal niet worden vergeleken met de situatie in Europa na de Tweede Wereldoorlog.

Voorwaarde voor verzoening is dat eerst wordt erkend dat de Palestijnen als volk recht hebben op een eigen land, en dat hun onrecht is aangedaan. Pas als de Palestijnen naast Israël een eigen staat krijgen, ontstaat de mogelijkheid dat economische relaties geleidelijk tot verzoening zullen leiden. Zijn daarop garanties na zestig jaar van onderling geweld? Nee natuurlijk. Maar dat maakt het voorstel van de ChristenUnie niet aannemelijker.

En heeft land voor vrede inderdaad tot beschietingen geleid, zoals de ChristenUnie suggereert? Kom kom, wat een versimpeling. Er is geen land geruild voor vrede. Israël blijft de Westelijke Jordaanoever inclusief Oost-Jeruzalem en een klein gedeelte van Libanon bezetten. Bovendien ook de Golan, waardoor Syrië belang heeft bij het opjuinen van Hezbollah tot geweld tegen Israël. De landkwestie is dus nog niet opgelost, en vrede is nog niet gesloten. Dus gaat geweld door. Geen wonder.

Berekening

De ChristenUnie droomt bovendien echt als ze denkt dat Israël en de Palestijnen bereid zullen zijn om tot heuse economische betrekkingen te komen –echte integratie dus– als geen duidelijke politieke oplossingen worden geboden voor het enorme conflict tussen beide partijen. Leven de politici van de ChristenUnie nu echt in dromenland?

Eigenlijk vrees ik van niet. Ik zeg dat bewust zo, want ik heb de indruk dat achter de opvatting van de ChristenUnie een calculatie zit die me droevig stemt. De berekening namelijk dat Israël en de Palestijnen natuurlijk nooit zulke economische betrekkingen zullen ontwikkelen, en dat Israël dus intussen kan doorgaan met zijn nederzettingenbeleid en met het isoleren van Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Dan zullen de Palestijnen doorgaan met geweld, en hoeft de ChristenUnie nooit in te stemmen met een Palestijnse staat.

Dat is precies wat een groot deel van de aanhang van de ChristenUnie verwacht. Want de partij zal zwaar boeten als ze instemt met de vorming van een Palestijnse staat. Een fors deel van de achterban ziet liever een groot Israël dan een kleine Palestijnse staat.

Dus doet de ChristenUnie wat Israël ook doet: zo veel voorwaarden aan de Palestijnen stellen dat je eigenlijk weet dat het militaire conflict zal voortsudderen, en dat Israël en zijn vrienden dus altijd de smoes houden dat de Palestijnen nog niet toe zijn aan een eigen staat.

[Dit is op 15 juni 2009 als opinieartikel in het Reformatorisch Dagblad geplaatst]

donderdag 11 juni 2009

Hoe ontspant een professor in de Triniteitsleer zich?

Deze week organiseerde ik hier in Maadi (Egypte) 10 lessen van 90 minuten elk over de Heilige Drie-eenheid. Prof Dr J Scott Horrell leerde ons over perichoresis, cataphatische en apophatische theologie, ach je kent het wel. We hadden bij deze lessen 13-18 mensen, die aan zijn lippen hingen.

Hoe zou zo'n professor zich nou ontspannen? We hadden een hele week om het van nabij te ervaren want Scott logeert bij ons. We zijn net klaar met de lessen en weer thuis. Dus wat doet meneer? Lekker relaxt een boek gaan lezen over iconen in de Koptisch Orthodoxe Kerk.

Werk vandaag

Vandaag heb ik een tamelijk drukke dag.
1. Wat financiele administratie
2. Een paar projectvoorstellen moeten afgerond
3. We zoeken een Personnel Director
4. Ik moet voor eind deze maand ongeveer 30,000 Euro vinden... oef...
5. Vanmiddag moet ik zorgen dat onze cursus over drieeenheid goed afloopt
6. Gebruikelijke berg emails doorwerken
7. Meditatie voor gemeenteblad van christengemeente in Soest schrijven
8. Examenfeest van Rosemarie (dat is morgen) voorbereiden
9. Een stukje op mijn blog zetten
10. En Jouke bedanken voor de foto (zie links) die hij maakte in de bieb van de Universiteit van Utrecht. Ik kan daar uren naar staren - vooral dat dikke boek in het midden. Maar daar heb ik geen tijd voor natuurlijk gezien de punten 1-8. 9 is inmiddels klaar.

zondag 7 juni 2009

Lessen over Drie-eenheid

Zo, de kop is er af. Vandaag gaf Dr J Scott Horrell hier in Cairo twee lessen (met veel vraag en antwoord) over het thema van de Drie-eenheid. Na een introductie hebben we het gehad over het Oude Testament en hoe daar, zonder dat de Drie-eenheid expliciet wordt genoemd, wel veel suggesties voorkomen dat de eenheid van God niet numeriek is, maar 'compound'. Zijn Woord, Zijn Geest, Zijn Wijsheid lijken vaak onafhankelijk te handelen. Vandaag begonnen we met 18 lui, een mooi aantal. Morgen verder! Hier meer over de man en zijn lessen.

zaterdag 6 juni 2009

Keltische Gebeden

Een paar weken geleden ben ik begonnen met de website keltischegebeden.nl, omdat ik persoonlijk nogal geporteerd ben van liturgische gebeden. Op deze website plaats ik dagelijks een ochtendgebed en een avondgebed waarin liturgie en vrij gebed worden gemengd. Dagelijks geven lui zich voor de nieuwsbrief op - misschien ook iets voor jou?

Interessant is dat je dezelfde interesse voor liturgie tegenkomt bij mensen die een traditionele eredienst voorstaan, maar net zo goed ook bij mensen van de Emerging Church die juist naar nieuwe vormen van kerkzijn zoeken. Daarbij wordt dus weer op heel oude vormen teruggegrepen.

Een goed voorbeeld is waar Johan ter Beek mee bezig is met zijn De Zevende Regel. Hij heeft zeven groepen van aandachtspunten samengesteld, elk met een eigen kleur, die voor elke christelijke gemeenschap van belang zijn.

Al eens gekeken bij Keltische Gebeden?

Heb je al eens gekeken of de website www.keltischegebeden.nl iets is waar je wat mee kan? Sinds ik een kleine maand geleden met deze gebedssite begon, hebben tientallen lui zich opgegeven om maandelijks een nieuwsbrief te krijgen. En ook zonder die nieuwsbrief kan je op deze website dagelijks 2 gebeden downloaden.

Boodschappen doen in onze wijk

Ik moest net wat inkopen doen, en flink ook, want de komende dagen organiseer ik voor ongeveer 20 mensen een cursus over de Heilige Drie-eenheid. Ik zal je daarvan op de hoogte houden, maar nu eerst even een paar kiekjes van de winkelstraat in onze buurt, Road 9. Ja, zo heet die straat.

Aangezien Adrienne een paar dagen op Cyprus is, heeft Justine de boodschappenlijst gemaakt. De bezem heb ik niet gekocht, maar wel fruit, kattenvoer, groente voor de schildpad, chips, brood, en veel drinken. Nou ja, what the heck, de kiekjes zijn leuker dan mijn praatjes...

vrijdag 5 juni 2009

Obama's bezoek aan Egypte was erg prettig

Alles deed het gisteren.... de straten in Cairo waren schoon, stoepjes geschilderd, kinderen hadden vrij van school, veel fabrieken gaven hun medewerkers vrij - want Obama bezocht de stad. En vandaag? Ik kon me niet douchen want er kwam geen water uit de kraan, Rosemarie moet examens doen, en de straten zijn weer even chaotisch als eergisteren.

Ik concludeer dat Egypte veel prettiger zou zijn met Obama als president, als hij hier gewoon zou blijven. Ik zou me in elk geval kunnen douchen.

dinsdag 2 juni 2009

Obama, Horrell en Jos op weg naar Cairo

Morgen (woensdagavond) ga ik vanuit Nederland terug Cairo; dan ben ik daar ook weer eens. De komende week ontvang ik daar Prof Dr J Scott Horrell (foto), die ik heb uitgenodigd om een week lang te preken en les te geven over de Heilige Drie-eenheid. Zie meer op mijn website daarover. En deze week komt ook Barack Obama bij ons op bezoek in Cairo. De stad zal wel een puinzooi zijn dan, met enorme veiligheidsmaatregelen.

Ik moet eerst maar zien dat ik zelf morgen veilig in Cairo kom.

Egypte een gevaarlijk land... haaien

We mogen wel uitkijken met onze uitstapjes naar de Rode Zee... Een haai heeft voor de kust van Egypte een Franse toeriste doodgebeten, lees ik net in het nieuws. De vrouw sprong uit nieuwsgierigheid het water van de Rode Zee in, toen ze ''een grote vis'' zag zwemmen.

De aanval vond plaats bij Marsa Alam in het zuiden van Egypte. Vanwege het heldere water van de Rode Zee komen veel duikers naar het gebied. In de wateren tussen Egypte en Saudi-Arabië komen echter ook veel haaiensoorten voor, waarvan sommigen gevaarlijk zijn voor de mens. Fatale aanvallen zijn echter zeldzaam. Het laatste haaienslachtoffer was een snorkelaar in 2004.