Echt, meneer Leerling, ik ben niet anti-Israel

Ik vind het leuk dat Meindert Leerling (foto), iemand op wie ik vroeger vaak stemde, mijn commentaar op het CU voorstel onder de loupe neemt. Ik voel me vereerd. Maar ik wil ook even reageren op zijn woorden, want meneer Leerling wast me flink de oren.

Hij zegt:

Intussen blijf ik me er over verbazen dat je als christen zo’n militante anti-Israel houding hebt. In de Bijbel lees ik dat wie Israel zegent zelf gezegend zal worden en er staat meer. Sla die waarschuwing niet in de wind. Israel blijft Gods oogappel. De Joden blijven de beminden om der vaderen wil

Ik heb helemaal geen militante anti-Israel houding. Mijn commentaar was op een voorstel van de CU. Mijn stelling was dat als je Palestijnen niet eerst een eigen staat laat opbouwen, het een illusie is dat er vrede groeit tussen Israel en de Palestijnen. Voor verzoening zijn twee gelijkwaardige partijen nodig.

Is dat zo? Zegt de bijbel dat wie Israel zegent, zelf gezegend wordt? Ik meen toch echt dat de christelijke theologie leert dat onze houding jegens Jezus Christus allesbepalend is. Nou ja, een thema waarover we niet snel uitgesproken raken ☺

Meneer Leerling zegt ook:

Je draait bovendien de boel om. Niet Israël moet een Palestijnse Staat erkennen, maar voor alles moeten de Arabieren (dat zijn de Palestijnen) eindelijk eens accepteren wat de volkerenwereld in 1947 op legitieme wijze heeft besloten: het land wordt opgedeeld in een JOODSE staat en een Arabische staat. Tot op heden weigeren Arabieren – misschien op Egypte en Jordanië na – Israël voluit te erkennen als een Joodse staat.

De Palestijnen hebben het bestaansrecht van Israel lang geleden erkend, namelijk in 1993. Zelfs het Israelische Ministerie van Buitenlandse Zaken maakt dit klip en klaar op zijn website.

Meneer Leerling:

En wat de Gaza-strip betreft: natuurlijk valt die dramatische operatie onder het idee van land voor vrede. Waarom zou Israël er anders zo’n groot offer voor hebben gebracht? En wat doen de Arabieren met de grond? Niets. Zoals alle eeuwen hiervoor. Men ontwikkelt niets, terwijl het een schitterend tuinbouwgebied was waar ook veel Arabieren werkgelegenheid vonden. Een drama en bepaald geen stimulans om meer land op te geven voor vrede.

1. Het vertrek was geen offer voor Israel, maar verlossing van de verantwoording voor 1.5 miljoen merendeels straatarme Palestijnen, opgepropt in de kleine Gaza-strook.
2. Land voor vrede suggereert een teruggave van ALLE land in ruil voor vrede. Dat is nog lang niet gebeurd.
3. Dat Gaza zijn landbouwgrond niet maximaal benut, heeft misschien te maken met het feit dat Israel de export van landbouwproducten uit Gaza ernstig bemoeilijk met blokkades en andere maatregelen? * [zie voetnoot]
4. Het idee dat de Palestijnen eeuwenlang hun land niet ontwikkelden, is onwaar, maar staat bovendien volledig los van deze kwestie. In Nederland hebben grote delen grond eeuwenlang braak gelegen. Wat wil dat zeggen?

Meneer Leerling schrijft me ook:

De Arabieren willen geen vrede. Men wil ontmanteling van de staat Israel. En velen die Israel nu fel bekritiseren helpen er hard aan mee om dat ultieme doel te bereiken.

Dat lijkt me eerder een geloofsuitspraak dan een uitspraak die op de feiten is gebaseerd. Bovendien bijna racistisch. ‘De’ Arabieren willen geen vrede? Egypte en Jordanie hebben trouwens vrede met Israel. Dat bewijst dat de stelling niet klopt he?

Tenslotte:

Ik moest dit even kwijt, want ik word er zo verdrietig van als ook christenen Israel geen dag rust gunnen en zelfs hun bestaansrecht ondergraven.

Ik weet niet over wie dit gaat, want ik gun Israel alle rust en sta 100% achter het bestaansrecht van Israel. Dus die kwestie is dan gelukkig ook weer uit de wereld. Israel heeft het volle recht te bestaan als Joodse staat binnen de grenzen van 1967. Maar als Israel binnen die grenzen vrede wil, dan moet ook het Palestijnse probleem worden opgelost op een manier die aan de Palestijnse rechten tegemoet komt. Benyamin Netanyahu heeft dat gisteren, heel schoorvoetend, erkend, door te zeggen dat de Palestijnen een eigen staat moeten krijgen.

De randvoorwaarden die hij stelde zijn bikkelhard, maar hij geeft in elk geval toe: zonder Palestijnse staat komt er geen vrede. En hij is verstandig genoeg om niet, zoals de CU suggereerde, vrede een voorwaarde voor zo’n staat te maken.

* Voetnoot:
The Problems and Challenges
The overall volatile political situation and the strong Israeli restrictions on movement of people and goods in and out of Gaza, as well as the repeated, sporadic, and sometimes lengthy closures of the border crossing points constitute major impediments to the development of viable agribusinesses in Gaza.
Other internal key weaknesses preventing the sector from taking advantage of the existing opportunities are poor post-harvest practices and infrastructure and inaccessibility of farmers to external markets. The sector heavily depends on Israeli intermediary companies to handle the sensitive shipping logistics as well as the international marketing function; this situation limits the marketing prospects and venues of Gaza crops.
Moreover, farmers lack sufficient knowledge in regards to consumer preferences and market requirements specifically, the major European retailers' requirement of Eurepgap certification which is the main destination for Gaza fresh exports.
[citaat uit Development of Export Cash Crops in Gaza]