maandag 13 december 2010

Eten, bidden, beminnen

Of zoals iemand suggereerde, noem het bikken, bidden, beminnen, omwille van de alliteratie. Voor meer over dit thema en de discussie eromheen, zie hier.

De woorden raken me meteen. Zo willen we toch leven?

Eigenaardig is, dat wie als Christen in een land als Egypte woont, tussen zijn eigen westerse cultuur en de Arabische in, in het dagelijks leven veelal zo leeft. Expats en Egyptenaren hebben een enorme eet- en bemincultuur. Mensen doen veel samen, leven samen, eten samen, helpen elkaar. Wie in die context Christen is, heeft ook bidden in dat pakket.

Dat de aflopen jaren in het Westen onder Christenen interesse in deze levensstijl is ontstaan, is niet verbazend. Het is een erkenning van het sociale karakter van de mens. Waar individualisering onze samenleving vooral na Wereldoorlog II enorm in de greep heeft gekregen, ja ons de adem bijna ontneemt, zoeken mensen, ook C, weer naar een levensstijl die meer past bij hoe we geschapen zijn: als homo politicus, als sociaal wezen.

De individu is een abstractie, de groep is de norm, geloof ik. In elk geval beleven we dat sterk in Egypte.

Waar ik ernstig de negatieve kriebels krijg, is als ik kreten hoor als: 'de kerk is eigenlijk niks anders dan mensen die samen eten, bidden en beminnen.' Of: 'er is geen structuur, geen organisatie nodig eigenlijk.'

Samen eten, bidden, beminnen lijkt me ten dode opgeschreven als het wordt losgemaakt van structuur en organisatie van de kerk. Die zijn niet verkeerd, maar die zijn dringend nodig. Net zo goed als theologie nodig is. Het probleem is niet structuur, organisatie, theologie. Die worden pas een probleem als ze niet meer vervuld zijn van gelovig leven.

Maar gelovig leven: eten, bidden, beminnen, is ook ten dode opgeschreven als het probeert structuur en regel, organisatie en theologie overboord te gooien als minder belangrijk. Dat is als de rivier die in verzet komt tegen zijn bedding. Een bedding zonder water verdort, een rivier zonder bedding verbreedt zich flinterdun en verdampt. (en please, zeg nu niet dat dit precies de taak is van de kerk...)

Dat het leven, eten, bidden en beminnen, zich soms moet verzetten tegen structuur en organisatie wil ik niet ontkennen. Als die structuur ondragelijk is, onbijbels, als dat het leven verstikt, dan moet er wat veranderen. Maar dan moet het verzet niet gaan tegen structuur als zodanig, maar tegen verkeerde structuur. En met een diepe loyaliteit jegens de kerk en de geschiedenis daarvan, en niet uit rancune of ongeduld. Revolutionair gedrag leidt niet snel tot iets beters, vrees ik.

Eten, bidden, beminnen, laten we dat vooral doen. Maar daarvoor hoef je de eredienst van 90 minuten niet omver te kegelen. Je hebt per week nog 166 uur over om dat in de praktijk te brengen. Wees loyaal in die 90 minuten eredienst - God laat zich daar kennen! - en eet, bid en bemin alle dagen, want in de gemeenschap van gelovigen door de week doet God zich ook kennen.

8 opmerkingen:

Paul Miller zei

Komende zondag ga ik D.V. naar de kerk van Ds. Bottenblij :-) in Drachten. Nou ja, is hij eigenlijk wel dominee? Baptistenpredikant meen ik. Ach wat, al die woorden. Enneh, 5000 zielen hè. Hopelijk hebben ze lekkere broodjes daar, want het wordt een hele reis.
Goed stuk trouwens Jos. Ik ben van mening; zo koning zo volk. Nadat je twee jaar voorganger bent (of priester for that matter), is je kerk in belangrijke mate wellicht een reflectie van haar eigen leider(s). Worstelt een voorganger met een gemeente vol individualisten? (Hoe kom ik erbij???) Laat zo'n broeder zichzelf dan eens goed in de spiegel bekijken.
En ja, moppert een leider, dan is hij een profeet, moppert de leek, dan is hij een kritikaster.

Paul Miller zei

Zie nu pas dat dit thema een hype is. Heb ik me daar zeker weer zitten slapen.
Je naam staat er nog niet bij Jos!
Mijn dochter is naar die film geweest, met een vriendin. Ik durfde niet zo goed (man alleen...). Het draait allemaal om de smile van Onze Lieve Vrouwe Mona Lisa. Heb je haar wel eens zien schateren bij David Letterman? Dat is pas funny.
Mijn eigen kerk is één grote netwerkkerk. De meeste gemeenteleden hebben wel een kringetje waar ze zich thuis bij voelen. Er is weinig sturing van boven, maar ook weinig zorg en betrokkenheid. Als je doodgaat, moet je dat zelf tijdig melden. En ja, ook wij hebben een achterdeur, maar dat mag niemand weten...

Unknown zei

Je zegt het mooi Jack ;-) Schrijf meer!

David Heek zei

Goed stuk! Thanks! En join the eat-pray-love-fanclub... :)

Paul Miller zei

Ja, ik moet zeker weer eens wat meer schrijven, maar dit onderwerp is mij te kerks. :-)
Ik las in ND over de Nationale Synode als over gezellige bijbelkringen van Ichthus. Dat was exact mijn inschatting. Aan de basis is alles koek en ei, maar aan de top gaat het om budgetten, gebouwenbeheer, tradities, ambities & posities, om carrières, opleidingen en zefs missionaire verplichtingen. Niet alles even slecht, maar die organisatorische eenheid kun je maar beter vergeten. O ja, de theologische verschillen was ik even vergeten. :-) Maar goed, er waren vee getuigenissen en dat is altjd mooi.
Ergens begin volgend jaar ga ik naar een bijeenkomst over de toekomst van de kerk. De spreker heb ik alvast laten weten dat ik het een elitair thema vind. Zie ik in mijn pauze een nieuw boek van Allister McGrath over de toekomst van de kerk, vertaald door ene Martin Strengholt. Familie van jou Jos, of verveelde je je het afgelopen jaar? Is dat boek de moeite waard, denk je???

Unknown zei

HI JACK

Martin is mijn volle neef. Als hij een boek vertaalt moet het wel een goed boek zijn :-)

gert zei

Zo, David Heek (Amos) op deze site?Las het gaaf vette interview in het nd.
Kom eens spreken/mee eten in onze evangelische Christen gemeente in Zierikzee als je tijd hebt.Er zitten ook enkele ajax fans dus alles is veilig.

a zei

We moesten er maar:

Bijbellezen, Bidden, Belijden

van maken. Dan klinkt de kerk er weer wat beter in mee.