‘Joh, dat was een verschrikkelijke ervaring! Weet je wat er met mij gebeurde?
‘Ja’ , zei ik, ‘ ik denk van wel, maar vertel het toch maar.’
Ze zei: ‘Al mijn gedachten zoemden in mij rond als vliegen. Ik dacht eraan dat ik mijn spijkerbroek moest repareren, dat de tuin gewied moest worden, ik dacht overal aan behalve aan God.’
Ik zei: ‘O, dat is volstrekt normaal.’ Het duurt lang voordat de persoon van vandaag de vleugels van zijn intellect sluit en de deuren van zijn hart opent.
(*) poustinia is Russisch voor woestijn, maar ook voor het kleine huisje waar een zoekende ziel zich soms in stilte terugtrekt.
3 opmerkingen:
Raar genoeg gebeurt dat ook als je als musicus een concert speelt...een enorme confrontatie..
Ja? Kan je dat omschrijven? Is het de strijd tegen afleiding? het verlangen naar echte concentratie?
Het is voor sommigen een strijd om het hart te openen. Het ligt ook een beetje aan hoe openhartig je door het leven gaat en of je de bezieling een kans gaat geven op de momenten dat het moet.Concerten zijn op gestelde tijden en dat maakt het soms best moeilijk.Ik heb daar persoonlijk geen moeite mee, nooit gehad.Maar heb wel eens naar een paar sokken staan staren met een Noors motiefje op de eerste rij.En toen moest ik wel mn best doen mn concentratie terug te winnen. Je hart openstellen aan je publiek zorgt voor overtuigingskracht...maar de vastgestelde tijden gooien voor sommige musici roet in het spreekwoordelijke eten soms...
Bezieling tijdens het musiceren is denk ik het toelaten van het Goddelijke...kwetsbaar en met een open blik...
Een reactie posten