maandag 31 oktober 2011

Alle vlees is als gras




De Soedanezen die ik heb ingehuurd om het gras uit de tuin te scheppen en er straks zand op te gooien, zitten even aan een lekker broodje hamburger en worst. Een dorsende os mag je niet muilbanden.

In een paar uur hadden ze alle gras eruit. Dat was minstens 6 kuub, want het gaat om een lapje grond van 6 x 11 meter.

De vrachtwagen heeft intussen het zand opgeleverd. Leuk voor de toch al snalle straat, maar gelukkig, dat gaat dus zo worden verplaatst. Niks geen kruiwagens, voor zover ik het overzie. Gewoon met de hand, in manden. En morgen de tegels erin, op een laag zand en cement.

Treurig: gras eruit, tegels erin

Vandaag gaan we op ons kerkterrein een deel van de tuin betegelen. Sneu natuurlijk, want Egypte heeft al zo'n gebrek aan natuur. Daar gaat het leuke gras. Maar ik ga een stel bomen planten die mijn schuldgevoel als de ozonlaag voor de zon doen verdwijnen. We gebruikten die gedeelte van de tuin reeds als een leuk 'zitje' maar dat is natuurlijk dodelijk voor het gras. Dus het moest er toch van komen. Nu gaan we het betegelen, met hier en daar ruimte voor een boom en andere beplanting. Het wordt vast heel aardig.

Om het gras te laten verwijderen en 10 kuub zand van de straat naar dit gedeelte van ons terrein te brengen, heb ik een stel Soedanezen ingehuurd. De eerste stond vanmorgen al met de fes de grond open te hakken.

zaterdag 29 oktober 2011

Gaat Egypte richting Iran?

Speelt de Grootmoefti van Egypte sluwe spelletjes? Ali Gomaa (foto) heeft aan het Iraanse persbureau FNA (Fars Nieuws Agentschap) laten weten dat het noodzakelijk is om goede relaties tussen Teheran en Cairo te hebben, en dat zulke relaties goed zijn voor de hele moslimwereld.

De Grootmoefti is een schrandere man die niets in het openbaar zegt dat niet de politieke belangen van Egypte dient. En in dit geval lijkt me de verborgen boodschap heel duidelijk. Een boodschap aan Saoedie Arabie en de andere Golfstaten. ‘Als jullie niet snel met vele miljarden dollars over de brug komen om het militaire regime van Egypte te ondersteunen, gaan wij ons heil zoeken bij jullie aartsvijand, Iran.’

De betrekkingen tussen Egypte en Iran werden in 1980 verbroken, na de islamitische revolutie in Iran en nadat Egypte met Israel vrede sloot. Ayatollah Khomeini en president Anwar Sadat waren elkaars tegenpolen.

Na de val van Moebarak in februari 2011 lieten Egyptische en Iranese ambtenaren weten dat ze belangstelling hebben in het herstel van de nationale relaties. Intussen hebben de nodige ontmoetingen tussen diplomaten van Egypte en Iran plaatsgevonden.

Nu lijkt er niks vreemds aan het herstel van zulke relaties; landen moeten immers diplomatieke banden hebben? Maar de snelheid waarmee Egypte na februari toenadering tot Iran zocht, was vreemd. De soennieten in Egypte hebben echt een diepgewortelde hekel aan sjiieten. De sjiitische vorm van Islam, zoals Iran die kent, is zelfs streng verboden in Egypte.

Dat Egypte meldde dat het toenadering tot Iran zocht, werd dit voorjaar onmiddellijk gevolgd door een intensivering van de banden tussen Egypte en de Arabische Golfstaten, die in koor miljarden dollars aan hulp en handel aan Egypte beloofden.

Maar naar het schijnt komen de Golfstaten maar niet met hun beloofde dollars over de brug. Egypte wacht nog steeds op steun, terwijl de economie zeer traag functioneert en de armoede toeneemt. De mededeling van Ali Gomaa aan Iran lijkt me een boodschap aan de Arabische Golfstaten: 'Kom nu maar eens met geld over de brug, of de politieke en militaire verhoudingen in het Midden Oosten zouden wel eens drastisch kunnen gaan veranderen.’

Als ik me niet vergis, speelt Egypte hiermee erg hoog spel. Zijn de Golfstaten bereid zich te laten chanteren door het regime van militairen dat Moebarak met pensioen stuurde en dat een rechtszaak tegen Moebarak begon? De leiders van de Golfstaten hebben een bloody hekel aan de militairen die zo omgingen met de vroegere potentaat van Egypte.

Zouden de Golfstaten zich laten intimideren, en Egypte met de nodige miljarden dollars uit het kamp van Iran weghouden? Veel alternatief lijken ze niet te hebben, want echte toenadering tussen Cairo en Teheran zou ook wel eens tot hechtere militaire banden kunnen leiden. Dat is iets waar de Arabische Golfstaten doodsbang voor zijn. Stel je voor, ze zouden in geval van een oorlog in de tang zitten.

Voor Egypte zijn betere betrekkingen met Iran echt wel interessant. Hoezeer Egypte ook opkomt voor de Palestijnse zaak en voor Gaza, echt gelukkig zijn de generaals natuurlijk niet met zootje ongeregeld in Gaza, aan de grens met Egypte. Hoopt Egypte dat het Hamas via Iran tot de orde kan roepen? Hamas aan de grens houdt voor het militaire regime voortdurend een dreiging in: het kan nu eenmaal de grens van de Sinai niet zo afsluiten dat er niet continue wapens door de grens slippen.

Maar, als Egypte moet kiezen, kiest het voor de harde valuta van de Golfstaten boven een matigende invloed van Iran op Hamas. Wat dit betreft speelt Egypte dus wel hoog spel. Gaan de Golfstaten bewijzen dat Egypte bluft? Dan is Egypte wel echt in de financiele aap gelogeert. Maar de Golfstaten zullen dit waarschijnlijk niet aandurven, want de gok kan helemaal verkeerd uitpakken. Er zijn genoeg mensen in Egypte, zoals eerder deze week Naguib Sawiris, die bang zijn dat Egypte serieus aan het 'Iraniseren' is. Dat toelaten is niet aanvaardbaar voor de Arabische Golfstaten. Die aan hun miljardensteun vast ook verbinden dat het met Egypte niet die kans op gaat.

En dan is daar de Verenigde Staten. Gaan die door met Egypte en diens leger van de nodige miljarden te voorzien? Dezer dagen gaan er in Washington stemmen op die zeggen dat de hulp aan Egypte moet worden gestaakt als het de Kopten niet beter in bescherming neemt. Als Egypte in het kamp van Iran terecht dreigt te komen, zal Washington vast bereid zijn door te gaan met de miljardensteun, ongeacht de vraag of Egypte demokratiseert. En ongeacht de vraag of Egypte zijn Koptische minderheid goed behandeld of niet.
Met dank aan AlMasry ALYoum

vrijdag 28 oktober 2011

Mijn opinie-artikel in Reformatorisch Dagblad

Van de week schreef Jaap Bonker een opinieartikel in het Reformatorisch Dagblad waarin hij een warme oproep deed om meer zendelingen naar de Arabische wereld te sturen. Hier Bonker's artikel.

Vandaag reageer ik daarop in dezelfde krant met een paar nogal kritische opmerkingen, omdat Bonker elke rol van de Arabische kerken negeert. Hier mijn reactie.

Geestelijke strijd

Vandaag preek ik over Geestelijke Strijd - Spiritual Warfare. Niet echt een thema waar ik snel voor zou kiezen - maar de schoonheid van een leesrooster is dat je soms niet onder thema's uitkunt. Een heel goede zaak.

Ik merk wel dat ik wat probeem-georienteerd preek de laatste weken. Ligt dat aan de Thessalonicenzenbrief die we doornemen? De situatie in Egypte? Ik ben persoonlijk toch nauwelijks probleemgericht. Volgende week maar opletten dat ik een andere toon aansla, om niet vervelend te worden.

Voor wie lijdt onder de aanvallen van alle soorten van kwaad - hier de pdf van de preek.

donderdag 27 oktober 2011

Videoclipjes rond onze kerk

Het Egyptische muziekteam Better Life presenteert een nieuwe CD en maakte van de week een muziekclipje met allerhande muziek van die CD. Opnames in onze kerkzaal en de tuin van de kerk, net naast ons huis.

Leuk om nuttig te zijn. Ze vroegen nog of ik ook mee wilde doen, maar nee, dank u. Hier de clip van 5 minuten op Youtube.

woensdag 26 oktober 2011

Tantawi voor president?

Dat zat er natuurlijk aan te komen... In Cairo en Alexandrie hangen nu honderden posters die leider van de militaire junta, Mohammed Hoessein Tantawi, oproepen om zich verkiesbaar te stellen als president. Tantawi heeft steeds gezegd dat het leger geen kandidaat zal stellen, maar daar is niet iedereen het mee eens.

het oude regime probeert weer in het zadel te komen? Advocaat Mahmoed Attia, die de campagne lijkt te leiden want zijn naam staat op de posters, ontkent dit natuurlijk. 'We zien Tantawi gewoon als de beste kandidaat, de enige in feite, die ons land naar ware democratie kan leiden', meent Attia. Ja, lig je al op de grond van het lachen? Attia beweert bovendien dat veldmaarschal Tantawi de leider is van het 'onafhankelijke leger' dat 'op geen enkele manier verwant is met het oude regime'. Hoe bruin kan je ze bakken.

De naam van de groep die Attia leidt is 'Egypte boven Alles' en de kreet die in de campagne voor Tantawi wordt gebruikt is 'Een Volksverzoek om Stabiliteit'. Attia hoopt op miljoen handtekeningen om Tantawi over te halen zich kandidaat te stellen.

dinsdag 25 oktober 2011

Studieconferentie Kerkvaders in Cairo, april 2012

Van 2-5 april organiseer ik in Cairo een conferentie waarin we 4 dagen lang intensief de christelijke geschriften van net na het Nieuwe Testament bestuderen. Het gaat om brieven en catechese-materiaal van tussen 70 en 150 na Chr. Dit worden mooie dagen 'voor hoofd en hart'.

Engels zal de voertaal zijn, maar tussendoor kan veel Nederlands gesproken :-0 want de eerste opgave uit Nederland is al zeker en een twee persoon overweegt sterk om ook te komen.

We zullen twee soorten deelnemers hebben: lui die aan het hele programma meedoen, en mensen (die in Cairo wonen en) die alleen voor het avondgedeelte aanschuiven. Dit zal ongeveer het programma zijn:
Details moeten allemaal nog worden geregeld, maar als je interesse hebt, zet het dan vast in je agenda en mail me even voor overleg.

maandag 24 oktober 2011

Onopgeefbaar Verbonden - Aanbeveling aan de kerk (SLOT!)

De brochure van 10 predikanten uit de PKN eindigt met een lijst aanbevelingen aan de PKN en de andere kerken in Nederland. Ah, de predikanten willen dus niet dat dit een interne discussie is. Ze dagen ons allemaal uit - in zoverre we bij een kerk in Nederland horen. Hier komt de samenvatting van de aanbevelingen, met mijn reacties ertussen. Soms slechts 2 letters als reactie.

Ø Op grond van God’s Woord, niet op grond van emotie, zijn we onopgeefbaar met Israel verbonden.
Hierover is genoeg gezegd in mijn voorgaande bijdragen.

Ø Israel is eens en voorgoed door God uitverkoren. We verwerpen elke vorm van vervangingstheologie.
De brochure heeft dit echt niet aangetoond.

Ø Dankzij geloof in Jezus zijn we – zonder enig onderscheid te maken – met het hele Joodse volk verbonden.
Dit klinkt als een nieuwe gedachte in de brochure. Die woorden 'zonder enige onderscheid te maken' bedoelen ongetwijfeld te zeggen: dit geldt niet alleen voor Messiasbelijdende Joden. Maar ook voor Karl Marx, Leonard Cohen, Rabbi Kahane, en noem er zo nog een paar. Maak het maar concreet en vraag je dan af of we een speciale band hebben met elke Jood. Ik geloof er niks van. Jezus had die speciale band niet eens. "Wie zijn mijn broeders en zusters en moeder? Wie de wil van God doen...'
Hoe kan Paulus geloven in een 'speciale band' als hij zegt dat de Joden die de jonge kerk in Judea vervolgen, God mishagen en dat de toorn over hen is gekomen tot het einde [of: ten volle]. (1 Thes 2:16)

Om het maar wat platvloers te zeggen: wat voor speciale band hebben deze tien schrijvers voor ogen met Judas Iskariot? De hele bijbel, van A-Z, is vol van woorden van God die duidelijk, zeer duidelijk maken, dat God's volk diegenen zijn die hem gehoorzamen. Hebben we een 'speciale band' met de Joodse schurken die we in het Oude Testament tegenkomen, zoals Korach, Datam, Abiram? Of de slechte koningen van Israel die door God worden verworpen?

Het idee dat we een 'speciale (positieve!) band hebben met elke Jood klinkt leuk zolang je het vaag houdt. Zodra je concreet wordt, besef je hoe eigenaardig de gedachte is.

Ø God kan niet zonder Israel tot zijn doel komen
Dat zullen wij aan God voorschrijven. Ook al tekent het Nieuwe Testament ons een heel andere God en een heel ander eschaton.

Ø Pro-Israel predikanten moeten andersdenkenden binnen de kerken daarop aanspreken
Doe uw best

Ø Binnen Gods plan voor de oprichting van zijn Koninkrijk neemt Israel een centrale plaats in.
Ja, herhaal nog maar eens. Ik dacht echter dat een gezonde theologie iets meer nadruk op de rol van Jezus zou leggen.

Ø Er bestaat binnen de kerken aversie tegen Israel. Dat moeten we opsporen en bestrijden.
Ik kan niet beoordelen hoe groot die aversie is. Als dit om beleid van Israel gaat, vind ik dit niet zo erg. Zodra het een antisemitische nestgeur heeft, moeten we dit inderdaad bestrijden.

Ø We moeten solidariteit bewijzen met het volk dat wereldwijd in toenemende mate lijdt onder haat, met Israel als speerpunt.
Ik twijfel aan deze toename van haat. We moeten aan allen die lijden onder haat, solidariteit bewijzen.

Ø Niet het internationale recht maar de bijbel moet de basis zijn van het unieke geluid dat de kerk moet laten horen.
Ik zei al eerder, dit is een veel te simpele voorstelling van zaken. En wil je dit zo fors aanzetten, waag het dan niet meer om ooit een beroep te doen op internationaal recht - zoals het VN besluit in 1947 dat zorgde voor de stichting van Israel.

Ø Doel van de oprichting van een Palestijnse staat is de vernietiging van Israel. Alle moslims wereldwijd steunen die doelstelling. De kerk moet dit ontmaskeren.
BS

Ø De kerken moeten sociale projecten in Israel steunen, waar bijv een derde van de bevolking onder de armoedegrens leeft.
Ik heb niet de indruk dat Israel en Joden wereldwijd om ons geld staan te springen. En een derde van de bevolking van Israel onder de armoedegrens? Ik ben benieuwd welk deel van de bevolking dat is. Gaan de predikanten die deze brochure schreven ons nu vertellen dat we Palestijnse dorpen in Israel moeten gaan helpen ontwikkelen? Die mensen zijn het vooral die onder de armoedegrens leven... Dit is wat Wikipedia schrijft:

"Although the standard of living in Israel is high and is constantly improving, Israel still suffers from poverty with roughly 20.5% of Israeli families living below the poverty line in 2008, most of them Israeli Arab and Haredi Jewish families. According to a study by International Living, Israel has the 47th highest standard of living in the world. In 2010 Israel ranked 15th out of 194 nations in the Human Development Index (HDI)."

Ø De manier waarop Kerk in Actie met ICCO samenwerkt zorgt indirect voor de subsidie van omstreden projecten als Electronische Intifada. Daardoor neemt de bereid van kerkleden af om goede projecten van Kerk in Actie te steunen.
Een verhuld dreigement? Wij gaan Kerk in Actie boycotten?

Ø De kerk moet het gesprek met Joden in Nederland zoeken en binnenskamer kan ze kritische vragen stellen maar in het publiek zal ze Israel’s bestaansrecht steunen
O zucht, weer dat bestaatsrecht. WIE BINNEN DE KERKEN ONTZEGT ISRAEL DAN HET RECHT TE BESTAAN? WIE IN NEDERLAND DOET DAT DAN? EN HOE GROOT ZIJN DIE GROEPEN? EN HOEVEEL BETEKENIS HEBBEN ZE?
Het lijkt of de opstellers van de brochure een zeer somber beeld willen schetsen om de lieve lezers aan hun theologische kant te krijgen.

Waarom die vragen alleen binnenskamers en de lof en prijs buitenskamers?

Ø De kerk moet bijzondere aandacht geven aan Joden die belijden dat Jezus de beloofde Messias is. Dankzij hen blijft het besef in de kerk leven dat Israel een bijzondere plaats inneemt in Gods heilsplan.
Zijn zelfs deze messiasbelijdende Joden vooral pionnen om de eigen Israel-theologie te ondersteunen?

Ø De kerk moet oecumenische relaties onderhouden met Palestijnse christenen, niet alleen van de Middle East Council of Churches maar ook met de Evangelical Council of Churches.
Prachtig. Praten kunnen we met iedereen.

En hiermee is deze lijdensweg ten einde. Voor mij en voor u. Ik vraag vergeving voor alles wat onaardig was. Ik vraag vergeving voor te grote felheid. Ik vraag vergeving voor wie ik ben. Maar aan de vrienden van Israel vraag ik vriendelijk: kom met betere argument, dan neemt u de lezers serieuzer dan nu.

zaterdag 22 oktober 2011

Mijn wagenpark. Op Jominee's verzoek

@ Jominee (Twitternaam van Ds Johan van den Berg, bekend om zijn liefde voor De Weg, zeg maar) vroeg me hoe het met mijn wagenpark staat. Nu is dit van zoveel gewicht dat ik er maar een blogje aan wijd. Hier de twee auto's tesamen. De Renault Clio is vanaf vandaag niet meer van mij, en de Hyundai Verna zal nooit van mij worden maar is wel het paard van de kerk dat alleen ik mag berijden.

Aangezien ik een voertuig van de kerk kreeg, heb ik mijn eigen auto maar weggedaan. Net iets te duur en te overdreven om er 2 te hebben. En zo vaak rijd ik niet. Taxi's zijn bovendien goedkoop.

De Hyundai Verna staat te boek als sterker en duurder. Dat geloof ik wel. Ik ga vooruit van een 1.2 naar een 1.6 liter motor. En van 1:15 naar 1:10 aan benzinegebruikt vrees ik. En ik heb nog het nodige onderhoud aan mijn nieuwe auto te verrichten. Het paard was erg verwaarloosd, vrees ik.

Lekker relaxte morgen

Wow wat een morgen. Eerst even snel het een-na-laatste stuk geschreven over de Onopgeefbaar Verbonden brochure. Zeldzaam diepgravend, als altijd. En dat om 8 uur in de morgen. Morgen hoop ik de lijdensweg voor mezelf en de lieve lezers te beeindigen.

Toen mijn auto verkocht en dat kostte me maar 90 minuten. Prachtig! Dat het zo snel ging was omdat ik in wezen de auto niet verkocht, maar een power of attorney (wat is dat in het Nederlands? In het arabisch heeft het tawkiel) aan de nieuwe eigenaar gaf. Die kan nu zonder mijn aanwezigheid regelen dat hij de auto namens mij aan zijn vrouw Heba Fawzi verkoopt. Handig!

Daarna een uurtje koffie gedronken met vriend Sherif Fouad - zijn vrouw is de koper van mijn auto. We hebben het over onze kerk gehad, en de strategische doelen die we hebben. We hebben afgesproken het hier vaken over te gaan hebben.

En daarna nog even de kapper. Mohamed knipte me, een falaah ('boer') uit Tanta. Maar knippen deed hij prima, en de massage van mijn hoofd erna was lekker. :-) De TV pal naast me met het islamitische middaggebed had wel wat uit gemogen, maar Allah, dit is een moslimland he?

Onopgeefbaar Verbonden 14. Toekomstperspectief

Onder dit kopje 'Toekomstperspectief' vat de brochure Onopgeefbaar Verbonden (OV) de inhoud van het voorgaande samen.

Op grond van de kerkorde van de PN die zegt dat de kerken ‘delen in de aan Israel geschonken verwachting’ constateert OV dat dit ‘allereerst betekent dat we solidair zijn met het volk van God’. Ik snap niet helemaal de logica, maar allons.

Vervolgens moet in de kerk beklemtoond dat de landbelofte voor Israel nog steeds zijn geldigheid heeft.

Tenslotte moeten we opkomen voor het bestaansrecht van de Staat Israel.

Ineens wordt hier het antisemitisme bijgehaald, dat wereldwijd toeneemt. Sinds ik de christelijke schrijfsels over dit thema van antisemitisme volg, is me opgevallen dat nooit iemand zegt dat het afneemt. Het neemt al tientallen jaren toe dus. Hoe angstig moeten Joden wereldwijd dan wel niet leven, na tientallen jaren van telkens toenemend antisemitisme.

Israel is de veilige haven. Op zich een interessante gedachte, want tegelijk lees ik in de brochure hoe onveilig Israel is: het wordt bedreigd. De VS, West Europa, Australia, Latijns Amerika, daar kan een Jood niet veilig wonen?

‘Wanneer Joden de beslissing nemen terug te keren naar het land willen we hen steun geven’, melden de schrijvers. Komt hier ineens een nieuw project voor Kerk in Actie om de hoek?

‘We zien hoe vaak geraffineerde pogingen worden ondernomen de eigen staat voor het Joodse volk van de kaart te vegen [en dan] mogen we niet wegkijken.’

Ik ben het falikant oneens met een ieder die de staat Israel van de kaart wil vegen. Veel pogingen om die staat van de kaart te vegen zie ik niet, en voorzover ze er zijn hebben ze geen kans van slagen. Maar ja, het gaat om geraffineerde pogingen, dus ik zie ze vast over het hoofd.

vrijdag 21 oktober 2011

Preek over 1 Thes 2:1-16

Vandaag en zondag preek ik drie maal over 1 Thes 2:1-16 - de eerste brief van Paulus aan de jonge kerk in Thessalonica (Saloniki). De brief werd rond het jaar 50 na Chr. geschreven, dus hier hebben we prime evidence van het nieuwe geloof dat de Romeinse wereld zou veroveren.

Hoe overleefde die kleine jonge gemeente het in hun megacity? Hoe doen wij dat? Hier de pdf van de preek

woensdag 19 oktober 2011

Kappen dus

Ik heb vanavond op staande voet besloten het dode paard van onze midweekse CandleLite diensten niet meer te trekken. Het is een mooie poging geweest, maar er was te weinig interesse. En ik hoef niet zo nodig hard te trekken.

Waarom was er weinig belangstelling? Misschien wel mede omdat we sinds vorige week naast de zondagse Egyptische vieringen met een Egyptische gezinsavond zijn begonnen op donderdagavond. Die was heel succesvol. Ik denk dat ik daarmee de kans van slagen van de CandleLites op woensdag om zeep geholpen. De paar lui die eerder wel op woensdag kwamen, lieten het nu ook afweten. Die komen morgen bij de Gezinsavond ongetwijfeld wel. Prima hoor.

Zo leren we van onze fouten. Of fouten, ik zie dit meer als experimenteren. Hoe zorg je dat een kersverse gemeenschap van 40+ volwassen Egyptische gelovigen met hun 15 kinderen, meer samen gaan doen en dat daar meer mensen bijgevoegd worden? Ik denk dat we met de meer ontspannen Gezinsavonden veel meer kans van slagen hebben. Mede omdat die op donderdagavond zijn - de eerste avond van het weekend. De Nederlandse vrijdagavond dus.

Ik hou jullie op de hoogte van ons wel en wee ;-) Zo kan je op de voet ons werk van gemeentestichting volgen. En al mijn domme beginnersfouten.

Doorgaan of kappen? En Psalm 3

Vanavond weer een CandleLite dienst. Een iets 'luchtiger' liturgie dan gewoonlijk, met extra tijd voor voorbede. Vanavond mediteer ik over Psalm 3, van Koning David. Hier de pdf daarvan. David sliep er lekker bij.

Ik heb met mijn staf besproken dat we nog een paar weken met deze diensten doorgaan voor we de knoop doorhakken: doorgaan of kappen.

We hebben pas twee maal zo'n CandleLite dienst gehouden, dus het is misschien nog wat vroeg om conclusies te trekken, maar er moeten wel wat meer mensen gaan komen, anders voldoen we blijkbaar toch niet aan een behoefte.

Voldoen aan een behoefte? Als kerk? Als het zou gaan om de formele wekelijkse 'weekenddienst' zou ik de vraag niet stellen. Die eredienst vier je, of er 4 of 400 mensen komen. Voor deze doordeweekse dienst ligt het wat anders. Ik had gehoopt dat naar deze dienst aardig wat mensen zouden gaan komen, en dat dit zou zorgen voor wat toevoer naar de formele dienst in het weekend, op zondagavond.

Maar die weekenddienst loopt juist wel goed; na 6 weken hebben we een kleine gemeente opgebouwd - brand new - met tegen de 40 volwassenen en 10 kinderen. Voor die groep zijn we op de donderdagavond begonnen met een 'Gezinsavond' waar ook velen kwamen opdraven, en waar ook weer nieuwe lui werden getrokken. Dus misschien is de dienst op woensdag gewoon teveel gevraagd. En een avondje vrij zou ik ook niet erg vinden, ik erken het.

Zomaar wat mijmeringen. Medio november wil ik de knoop doorhakken.
En de afbeelding hierboven is een schilderij van Pieter de Grebber, ca. 1640, van Koning David.

dinsdag 18 oktober 2011

Ahhhh mijjn hele kantoor staat in de tuin...

Mijn kantoor is helemaal leeggehaald. Heel vervelend, een stel bureaus, een paar kasten, 5 boekenkasten, en vooral 40 meter boeken. Vreselijk sjouwen, maar het moest wel, want ik krijg een nette houten vloer. Hoera. Beter dan de goedkope tegels die er lagen. Dempt beter, oogt beter, en is warmer in de winter. Over een paar uur mogen we alles weer terugzetten ahhhh. Gelukkig heb ik een stel trouwe en hardwerkende medewerkers.

maandag 17 oktober 2011

Priester klinkt cooler dan dominee?


Vandaag schreef Wim de Bruin, Christelijk Gereformeerd predikant in Purmerend, dat hij jaloers is dat hij niet de titel 'priester' heeft, maar gewoon 'dominee'. Dat is natuurlijk tragisch. Maar de onthulling van zijn zieleroerselen deed me besluiten maar eens wat te schrijven over de titulatuur waarmee ik te maken heb.

In het Engels heb ik te maken met mensen die me pastor, priest, father, rector, vicar of padre noemen. Ja, dan is dominee wat kaal. In het Arabisch word ik aangesproken met aboena (onze vader), qassis (priester) en soms met baba (papa). Zelfs goede vrienden noemen me ineens aboena of baba. Ik schiet er vaak bij in de lach - maar dat moet ik natuurlijk niet doen want dit hoort bij de Egyptische christelijke subcultuur. Maar, Wim, op gewoon dominee (meneer) kan ik best jaloers zijn.

En hier even reclame voor de blog van Wim de Bruin. We hebben de afgelopen weken allebei veel geschreven over de Israel-visies die binnen de PKN de afgelopen maanden zijn verspreid middels een paar brochures. Ik waardeer Wim's theologische stijl!

Onopgeefbaar Verbonden 13. Jeruzalem centraal

We kruipen door de brochure Onopgeefbaar Verbonden. Een last die ik mezelf heb opgelegd. Eigen schuld… Maar het eind is in zicht.

In dit 13de korte hoofdstuk wordt geponeerd dat Jeruzalem centraal staat. Volgens de schrijvers is Jeruzalem ‘het door God aangewezen centrum’. Jezus had dat natuurlijk niet door toen hij tegen de Samaritaanse vrouw in Joh 4 zei, dat het niet gaat om Samaria of Jeruzalem.

Dan een uitspraak die me doet treuren: ‘Als we erkennen dat de Eeuwige Abraham heeft verkoren om een taak in de wereld te vervullen, zullen we ontdekken hoe God in hem alle volken zal willen zegenen.’ Dit staat in de context van de centrale rol van Jeruzalem van waaruit de einden der aarde in het vizier komen.

Heren, ik vind dit echt onbegrijpelijk. Ten eerste, het boek Handelingen wil onderstrepen dat anno 33, na de pinksterdag, vanuit Jeruzalem het evangelie de wereld inging naar de einden der aarde.

Maar veel ergerlijker vind ik, dat de belofte van God aan Abraham erbij wordt gehaald. Het Nieuwe Testament is zo expliciet dat die belofte van Abraham door Jezus tot alle volken is gekomen. Lees de Romeinenbrief er nog eens op na. Om nu te stellen dat de belofte van Abraham via Jeruzalem tot ons komt, vind ik, ik kan het niet anders zeggen, een ketterse gedachte. Hoe kan je nu zeggen dat binnen Gods plan met de wereld, Sion een centrale plaats heeft? Dan heeft Jezus die centrale plaats dus niet? Er is in Gods plannen maar een centrum, een hart. De Zoon van God zelf.

‘De grote tegenstander van God’ zou dit ook weten, dat het God om Jeruzalem gaat. Ik denk eerder dat de grote tegenstander erg veel genoegen beleeft aan alle aandacht en geld en tijd en energie die mensen steken in dit soort Israel-geneuzel.

Waarom besteden we als kerken niet alle energie aan de klip en klare opdrachten van God die Jezus en de apostelen ons hebben nagelaten? Waarom laten we ons afleiden van de echte Bijbelse opdrachten waarover helemaal geen misverstand kan bestaan?

De Eeuwige zou willen dat Jeruzalem de ongedeelde hoofdstad van Israel is. Waar lezen we dit in ons nieuwe testament? God zelf was het die middels Jezus de verwoesting van de stad aankondigde. Geen woord over herbouw van die stad. Geen woord.

De platte dispensationalistische tekstengoochelarij waarop we vervolgens worden getrakteerd zal ik je besparen. Ik vind dit een afwijking en een ernstige ook, van de gezonde leer van het Nieuwe Testament.

Wat is het toekomstperspectief? Een aarde waarop de volken jaarlijks naar Jeruzalem trekken om het Loofhuttenfeest te vieren. Zacharia 14:16 wordt geciteerd. En dat is het dan. Verder wordt niets meer gezegd.

Zacharia gaat echter verder in 14:15-16 en laat ons weten dat wie niet naar Jeruzalem trekken, geen regen hebben. En als de Egyptenaren niet gaan, worden ze gestraft.

Niks nieuw hemel en nieuwe aarde. Eeuwig voortsukkelen met een aarde die onvolmaakt blijft dus.

Want stel je voor dat het Bijbelse visioen van Johannes over een nieuwe hemel en aarde serieus wordt genomen. Dan ineens gaat het niet meer om Israel op aarde maar om een hemel op aarde. Daar bestaat geen kwaad maar. Daar zal het nooit droog zijn. Daar zal niemand meer worden gestraft. Dat komt dus helemaal niet overeen met de aardse visies op Israel uit het Oude Testament.

Maar dat kan niet. Want God heeft Israel toch voor eeuwig het land beloofd? Dat moet dan toch altijd zo blijven? Dan kan er toch nooit een moment komen dat dit geen geldigheid of speciale betekenis meer heeft? Schrijvers komen verstrikt in hun eigen argumenten, vrees ik.

Ik kan het niet helpen en zou veel liever door goede argumenten zijn uitgedaagd. Wat ik nu heb gelezen vind ik ongelofelijk. Uit de pen van tien predikanten van de PKN.

zondag 16 oktober 2011

Prachtige maaltijd Soedanese kerk - idee voor jou?

Onze Soedanese gemeente kreeg zondagmiddag een prachtmaaltijd aangeboden. 150 mensen kregen koshari, foel en taameya. Een tractatie voor veel van deze lui die als vluchtelingen een marginaal leven hebben in Egypte. Deze maaltijd kon ik ze voorzetten dankzij een hartelijke Nederlandse broeder Jan O, die er 100 euro voor gaf. Daarvan konden we 150 mensen een feestelijke middag geven!

Ideetje voor jou? Mail me dan even op jos@strengholt.info.

Onopgeefbaar Verbonden 12. De roeping van de kerk

'De kerk mag zich niet laten leiden door slogans uit het politieke debat of uitspraken van de Verenigde Naties, maar dient haar richtsnoer te zoeken in het Woord van God.’ Met die uitspraak begint de paragraaf over de roeping van de kerk.

Nu is er natuurlijk geen kerk die zal beweren: ‘wij laten ons leiden door politieke slogans of de Verenigde Naties’, dus we worden hier opnieuw met een straw man argument benaderd. Ik zou er aan willen toevoegen: ook uitspraken van de Knesset, ons gevoel, de mening van messiasbelijdende gemeenten, of onze kerkelijke achterban moeten niet bepalen wat de kerk zegt.

Tegelijk, ik blijf dit een lastig punt vinden. Want wie durft beweren dat alleen het Woord van God zijn of haar richtsnoer is? Wie laat zich bij zijn interpretatie van de bijbel niet beinvloeden door de tijd waarin we leven? Door zijn vriendenkring? Door buitenbijbelse emoties?

‘Het is van belang dat ieder weet dat God Israel eens en voorgoed als zijn volk heeft verkoren’, onderstrepen de schrijvers. Lastig hoor. Wat doe je dan met een tekst als die in Hosea waar wordt gezegd: ‘niet meer zijn volk’? Wat doe je met uitspraken als die in Deuterononium, waar God zegt dat hij het volk zal vernietigen als het zich niet aan de verbondsafspraken houdt? Dat ‘eens en voorgoed’ is me veel te simpel.

‘Onmiskenbaar wil de Eeuwige nu zijn volk in gunst aanschouwen’, wordt beweerd. Het valt me in deze brochure wel vaker op hoe ‘overtuigende’ termen zoals ‘onmiskenbaar’ worden gebruikt op momenten dat iets wordt geponeerd dat geheel niet wordt aangetoond.

En dan is het nota bene de taak van de kerk om dit te verkondigen aan de volken, en die volken op te roepen mee te werken aan Gods plannen van herstel van Israel. God verhoede dit. Onze boodschap is Jezus Christus en die gekruisigd, niet Israel en aan Israel de macht.

We hebben niet de wijsheid in pacht bij onze schriftinterpretatie, zeggen de schrijvers bescheiden. Dat doet me deugd. Ze zouden ook ongelijk kunnen hebben. Maar zeer verbazend, ze bedoelen niet dat ze met hun visie op Israel ongelijk zouden kunnen hebben maar dat ze vooral bescheiden willen zijn tav Israel om naar de Schriftinterpretatie te luisteren.

Ach ja, gooi ook maar overboord dat het Nieuwe Testament ons een eigen, christelijke interpretatie aanreikt van het Oude Testament.

Wat is hier in vredesnaam aan de hand?

Ik ga maar niet op alles in. Maar irriteer me wel als ik vervolgens lees: ‘ten diepste gaat het om een religieus conflict. Moslims zijn niet geneigd een compromis te aanvaarden.’ Nee, Israel wel zeker… En dan zo’n zin: ‘De Arabieren zullen net zolang strijd blijven voeren tot dat de “zionistische entiteit” (zoals ze met verachting de staat Israel aanduiden) is weggevaagd.’ Wat is dit voor onzin? Egypte en Jordanie hebben vrede met Israel gesloten dacht ik? En hoeveel Arabieren weigeren Israel gewoon Israel te noemen? Kom op zeg, dit is gewoon ordinair vijandsdenken met een neiging naar leugens.

Vanwege onze onopgeefbare verbondenheid moeten we opkomen voor het bestaansrecht van Israel. Wel, ook als je de vele woorden die in deze brochure niet accepteert als Gods own truth, dan nog kan je heel goed opkomen voor Israel bestaansrecht.

Ineens is dat begrip daar: Israels bestaansrecht. Ik wist niet dat het daarom ging. Maar dan zijn we snel klaar. Erkent de PKN het bestaansrecht van Israel? Eh… lijkt me wel. Hoewel, ik dacht niet dat we ons door politieke slogans en de Verenigde Naties moesten laten leiden? Zegt de bijbel dan iets over een Staat Israel die er sinds 1948 moest zijn?

Ik erken volledig het bestaansrecht van Israel. Binnen de grenzen van 1967. En daar zit hem de echte kneep voor de schrijvers van de brochure. ‘Van ons wordt niet gevraagd de grenzen van het land aan te geven’, zeggen ze in alle bescheidenheid. Nou, zeg dan niks. Maar suggereer niet dat het in wezen Israel is die het recht heeft die grenzen vast te stellen.

‘Vanuit een zeker triomfalisme hebben christenen gedacht dat er na de komst van de Verlosser niet veel meer te verwachten overblijft.’ Triomfalisme? Hoezo? Bovendien, ik verwacht een nieuwe hemel en een nieuw aarde. Dat vind ik persoonlijk toch geen kattepis.

zaterdag 15 oktober 2011

Ik kan mijn tevredenheid niet op...

Kijk toch hoe mooi... niet langer afhankelijk van veel te zwakke wireless van de buren. Eindelijk onze eigen (redelijk snelle) LogN wireless op het balkon. Heerlijk. Heb ik 2 maanden op gewacht en dankzij Emad Shenouda is het nu gebeurd. Ik kan het niet geloven hoe geduldig ik ben geweest. Als twee maanden vasten...

Mocht je met je kerk nog een leuk project zoeken...

Onze kerk in Cairo heeft een paar projecten die misschien leuk zijn voor een project met je kerk - of voor jou prive :-)

Hier een link naar een korte beschrijving van de projecten die we als kerk hebben: LINK

Het gaat om
* een sociaal-geestelijk project met arme Soedanese vluchtelingen in Cairo
* steun aan een kerk van doven in Cairo
* kerkbouw in een zeer arm gedeelte van Ethiopie

Mooi als jullie wat kunnen doen!

Onopgeefbaar Verbonden 11. de vervulling van Gods beloften

De houding van de kerken ten aanzien van Israel wordt in dit gedeelte wel erg onjuist voorgesteld. ‘Aanvankelijk heerst bij velen in de kerken een stemming van euforie. Eindelijk heeft God met de stichting van de staat Israel zijn beloften in vervulling laten gaan.’ Ik geloof hier niks van. Pas in 1967, tijdens de 6-daagse oorlog, begon de sympathie voor Israel echt te groeien in de kerken, net als in de hele samenleving. De televisiebeelden van de oorlog zorgden voor diepe sympathie voor Israel.

De kritiek van sommigen dat de geprofeteerde terugkeer van Israel gepaard zou moeten gaan met de bekering van Israel, wordt genoemd door de opstellers van OV. Dit wordt gepareerd met de profetie van Ezechiël 37, waar de dorre doodsbeenderen eerst weer een lichaam worden, om pas daarna de Geest te ontvangen. Kom op, broeders, dit is toch geen serieuze exegese? Hierin kan je toch geen profetie zien dat Israel eerst een natie wordt en zich daarna pas bekeert? Het staat nota bene haaks op diverse profetien waarin de bekering van Israel als dwingende voorwaarde voor terugkeer uit ballingschap wordt genoemd.

Als je de bijbel en profetie zo fundamentalistisch wil gebruiken als de schrijvers doen, wees dan in elk geval consequent.

Vervolgens volgen wat wijze woorden over het belang van de juiste hermeneutische sleutel. De opstellers zeggen zowaar: ‘het brengt ons in verwarring als we de woorden van een profetie letterlijk willen verstaan.’ Mee eens! Maar is dit slechts lippendienst? Waarom dan toch volhouden dat Jezus zal terugkomen in Jeruzalem? Dat een belofte van 3000 jaar geleden aan Abraham wel moet leiden tot de Staat Israel in 1948? U gelooft niet in een progressie in Godskennis door de tijd heen?

Ik ben het trouwens ook eens met de woorden van de schrijvers als ze zeggen dat profetie meer bevat dan ‘een diepe geestelijke les’. Veel profetie bevat ook toekomstperspectief. Maar dan wel graag nauwkeurige exegese.

‘Wanneer God iets belooft aan Israel, zal hij die beloften ook concreet in vervulling laten gaan’, beweren de schrijvers. Ja, is dat zo? Zijn Gods beloften dan onvoorwaardelijk? En dus toch ook weer terug naar dat hermeneutische principe van alle profetie letterlijk nemen? Want dat is toch wat wordt bedoeld met ‘concreet’? Fysiek, letterlijk, nauwkeurig?

‘In het wereldomvattende plan vormt Israel het centrum’, weten de schrijvers. Ja, dat is wel concreet. Maar is het ook waar? Ik heb nog steeds geen argumenten gelezen – enkel de stelling. De brochure rammelt in zijn ‘argumentatie’. Wie wil het hiermee overtuigen?

Waarom Jeremia 16:14v citeren, over de terugkeer van Israel uit ballingschap, waar Jeremia toch over de terugkeer uit Babel profeteerde? Hoe dat zomaar ‘toepassen’ op 1948? Wat zei u over een hermeneutisch principe?

De schrijvers zeggen: ‘We geloven dat de Eeuwige in onze dagen dergelijke profetieën in vervulling laat gaan.’ Dan volgen een paar tegenwerpingen van Joodse kant, maar de schrijvers vervolgen: ‘Toch zijn we ervan overtuigd dat de Eeuwige klaarblijkelijk in onze dagen Joden uit heel de wereld wil laten terugkeren naar het land als voorbereiding op de grote toekomst waarvan de profeten hebben gesproken.’

‘We geloven… toch geloven we… klaarblijkelijk.’ De schrijvers hadden het vast gezellig met elkaar, en waren het van harte met elkaar eens. Maar argumenten? Ik weet wel dat ze dit geloven – maar ik zie niet waarom ik dat ook zou moeten doen. Probeer me nou eens echt te overtuigen!

Dan gaan de schrijvers nog even naar de geschiedenis van de Palestijnen kijken. De ‘verstrooid wonende Arabieren [vormden] geen volk met een legitieme claim op zelfbeschikking’, aldus de schrijvers over de bewoners van Palestina. Interessante stelling. Ik zou dat wel eens uitgelegd willen krijgen.

Hadden ze geen legitieme claim op zelfbeschikking omdat ze verstrooid woonden? Omdat ze daarvoor geen eigen staatsvorm in Palestina hadden? Ik vrees dat ik de schrijvers hier enkel voor de voeten kan werpen dat ze domweg bevooroordeeld zijn. Om de legitieme rechten op zelfbestuur van de grote meerderheid van boeren en handelaren die eeuwenlang in een land hebben gewoond als ‘niet legitiem’ weg te wuiven heeft iets schunnigs. Maar goed, als je meent dat Joden hoe dan ook meer rechten hebben, dan maakt het allemaal niet uit wat voor argumenten je gebruikt.

Nog zoiets. In 1947 weigerden de Arabieren het land te delen ‘op grond van hun islamitische geloof’. Wie verzint het. Dit is gewoon liegen. De Arabieren in Palestina wilden het land niet delen omdat ze zich nog goed herinnerden dat al het land hun van hun was, en dat de Joden met hulp van de Britse koloniale macht gewoon een groot deel hadden overgenomen. De Arabieren in Palestina protesteerden al in de 19de eeuw bij de Turkse machthebbers, want de Palestijnen wilden geen Joodse emigratie.

Dit had niets met de Islam te maken, maar met land. Door de Islam er bij te halen, plaatsen de schrijvers de legitieme rechten van de Palestijnen al direct in een negatief licht. Alsof de twist vanaf het begin een religieuze strijd was. Overigens, zelfs als dat zo was, is het omgekeerde ook niet waar? Het gaat de schrijvers toch ook om de Joodse religieuze identiteit van de staat Israel? Als Joden een staat voor hun religie willen, mogen Palestijnen daar toch ook om religieuze redenen tegen zijn? Maar nogmaals, dat de Palestijnen in 1947 tegen de stichting van een Joodse staat op hun grond waren, is omdat ze hun land niet kwijt wilden raken.

Voor de Israeli’s zijn de oorlogen en het ontbreken van vrede deprimerend, lezen we. Niet voor de Palestijnen? Jawel, die hebben enorm te lijden, maar ‘wij zijn ervan overtuigd’ dat dit de schuld is van hun eigen leiders die verkeerde besluiten hebben genomen.

Wie vervolgens zegt dat ze toch ook het goede voor de Palestijnen willen zoeken, maakt zich niet erg geloofwaardig. Vraag maar aan de Palestijnen zelf wat die willen. In elk geval niet de handouts van predikanten die zich verder tegen alle legitieme wensen van de Palestijnen opstellen.

vrijdag 14 oktober 2011

Politiek in de kerk- mijn preken deze week

Deze week preekte ik een keer over Psalm 2, en een keer over 1 Thes 1:1-10. Die Psalm was in het kader van mijn serie midweekse erediensten - CandleLite getiteld. Daarin besteden we veel aandacht voor gebed voor zieken en mensen met andere noden.

De preek over de Thessalonicenzenbrief stak ik vanmorgen af, in het kader van de normale weekendse erediensten. Ik volg daarbij het leesrooster, hoewel ik hier en daar wat afwijk om de Thessalonicenzenbrief in zijn geheel door te nemen met mijn gemeente.

In een week waarin door het leger van Egypte 25 mensen, waaronder vooral Kopten, werden gedood, kregen mijn preken wel wat meer politieke lading. Heerlijk om zo contekstueel te kunnen preken.