donderdag 29 mei 2014

Flut-journalistiek van het ANP, ik bedoel Nu.nl en Novum, over verkiezingen Egypte



De nieuwe Egyptische president is el-Sisi.  Nog onofficiële cijfers zeggen dat hij zo'n 95% van de stemmen kreeg, namelijk 23.9 miljoen. Zijn tegenstander Hamdeen Sabahi kreeg nog geen 800.000 stemmen. Het opkomstpercentage was 47%. Wat zegt het ANP - ik bedoel, Nu.nl daar vanmorgen over?

El-Sissi zei vorige week in interviews dat hij een opkomstpercentage van rond de tachtig procent wilde. Hij wilde daarmee 'de wereld tonen' dat hij brede steun onder de bevolking geniet.

Ja, die el-Sisi kon dat wel willen, maar in welk land haal je ooit zo'n percentage? In Egypte is een opkomst van 50% al heel hoog.

De tegenstanders van el-Sisi, met name de moslim broederschap van de vorig jaar door el-Sisi afgezette president Morsi, hadden opgeroepen tot een boycot.  Wat zegt het ANP - Nu.nl bedoel ik, nu?
Het lijkt er echter op dat zijn tegenstanders gelijk krijgen en dat de lage opkomst de diepe onvrede over El-Sissi weerspiegelt, niet alleen onder leden van de Moslimbroederschap, die afgelopen jaar is gemarginaliseerd, maar ook onder een breder deel van de bevolking.

Wat een onzin.  Als degenen die de vorige keer op Morsi stemden inderdaad allemaal weg zouden zijn bleven, dan zou de opkomst veel lager moeten zijn geweest.  Het totaal aantal uitgebrachte stemmen nu, vergeleken bij de verkiezingen die Morsi in 2012 aan de macht bracht, was maar 2 miljoen lager. En dat terwijl 12 miljoen mensen op Morsi hadden gestemd.

Dus: of degenen die op Morsi stemden hebben de oproep tot een boycot massaal genegeerd, of el-Sisi heeft miljoenen nieuwe stemmers op de been weten te krijgen. De conclusie van Nu.nl is toch niet logisch? Als de uitslag iets aantoont, dan is het wel dat de oproep tot een boycot beslist weinig impact heeft gehad.  

Bovendien, heel opvallend dat el-Sisi 23.9 miljoen stemmen krijgt - bijna 2x zoveel als waarmee Morsi aan de macht kwam in 2012.  Daarover rept het Nu.nl met geen woord, nee het zegt dat:
...de lage opkomst de diepe onvrede over El-Sissi weerspiegelt, niet alleen onder leden van de Moslimbroederschap, die afgelopen jaar is gemarginaliseerd, maar ook onder een breder deel van de bevolking.

Diepe onvrede over el-Sisi? Wat voor iemand kan nou tot zo'n conclusie komen. Hij kreeg 2x zoveel stemmen als de man die hij vorige jaar heeft afgezet.  De boodschap van de kiezers is zeer duidelijk.

Meer impact op de opkomst had het feit dat de afgelopen dagen heet waren - temperaturen van 35-43 graden.  En bovendien, de overwinning van el-Sisi stond zo vast als een huis - juist vanwege zijn populariteit.  Dus was de noodzaak om te stemmen niet groot.  En toch stemden 23.9 miljoen Egyptenaren op hem.  De man waarover volgens Nu.nl "diepe onvrede" bestaat.

zondag 25 mei 2014

Een kerk die veilig is, ook voor kinderen

Hier in Egypte is het thema van kindermisbruik nauwelijks een issue.  Het komt veel voor maar wordt net als in het Westen gebruikelijk was, in de doofpot gestopt.  Daarom is het hoog tijd dat we in onze kerk in Heliopolis een beleidstuk aannemen - en vervolgens ook uitvoeren - om de veiligheid van kinderen zoveel mogelijk te waarborgen.

Het lastige hier, is dat het nutteloos is om naar de politie te stappen.  Hoe zorg je dan dat gevallen niet in de doofpot gaan?  Een beleid schrijven is trouwens makkelijk.  Om dit ook te implementeren, daar zal hem het probleem zitten.  Maar we doen wat we kunnen.

>> Hier de pdf van wat we tot nu toe hebben gebrouwen: Church Safe for Children

vrijdag 23 mei 2014

Hemelvaartsdag - hier op aarde is het niet


Zonder hemelvaartsdag geen evangelie. Maar bij de meeste kerken is de herinnering aan de hemelvaart van Jezus bepaald niet het meest populaire feest. Hier wat gedachten bij Jezus’ hemelvaart; ik preekte er vrijdag 23 mei over in St Michael and all Angels in Heliopolis, Cairo.

Bij Lukas 24:50-53, Handelingen 1:1-11

De discipelen zien hoe Jezus verdwijnt, en staren naar de hemel. Dat is ook de houding van nogal wat christenen: de leven alsof dit ondermaanse maar niks is en dat de eeuwigheid alles is waar het om zou moeten draaien. Die dualistische houding lijkt niet uit te roeien. Alsof onze wereld minder echt is, en minder van belang, dan de wereld van God. Alsof God met onze wereld niets van doen heeft.

Jezus zelf bad voor zijn hemelvaart, twee weken eerder. In Johannes 17:1-5 lezen we,
Jezus […] hief Zijn ogen op naar de hemel, en zei: Vader, het uur is gekomen, verheerlijk Uw Zoon, opdat ook Uw Zoon U verheerlijke.[.] Ik heb U verheerlijkt op de aarde; Ik heb voleindigd het werk, dat U Mij gegeven hebt om te doen; En nu verheerlijk Mij, Vader, bij Uzelven, met de heerlijkheid, die Ik bij U had, eer de wereld was.

De hemelvaart van Jezus was dus een terugkeer; Jezus vraagt om de heerlijkheid te ontvangen die hij bij God had voordat de wereld bestond.

Voor Jezus naar de aarde kwam - met kerst - genoot hij het leven van de Drie-eenheid, in zuivere gemeenschap met liefde, vrede, vreugde. Geen wonder dat de discipelen, toen ze Jezus zagen ‘opstijgen’, in aanbidding neervielen.

Deze Heer is de koning der koningen; de hemelvaart is de troonsbestijging. Het hoofd van de kerk is niemand dan God Almachtig die ‘bestond’ voor de wereld was. En hij was, zo weten we uit veel andere bijbelgedeelten, degene die de wereld schiep.

Met de Vader en de Geest zat onze Heer Jezus op de troon en samen verheugden ze zich in het scheppen van onze wonderlijke wereld. Jezus lachte toen ze als team walvissen, apen, honden en katten maakten. Bergen, bloemen, en mensen. Onze Heer verheugde zich toen hij de zon, de maan en de sterren in hun banen plaatse.

Op hemelvaartsdag keerde de Schepper van de wereld terug naar zijn troon, om weer volledig in het leven van de Heilige Drie-eenheid te participeren. Om weer in de regiekamer van het universum te zitten.

Dit betekent niet dat de hemel belangrijker is dan de aarde. God kijkt niet neerbuigend naar onze aarde - Hij heeft het zelf allemaal met liefde gemaakt, en hij houdt alles in zijn hand zodat wat hij schiep niet instort.

Hij maakte ons mensen naar zijn beeld, als mensen die in gemeenschap leven. En hij plaatse ons in onze gemeenschappen, en in de ecosystemen waarvan we afhankelijk zijn.

Als God dat allemaal deed, met vakmanschap en liefde, dan zouden wij God wel eens kunnen mislopen als we niet evenveel zorg en liefde hebben voor de wereld waarin we leven. We moeten de wereld niet als een voorportaal voor de hemel zien, alsof de hemel belangrijker is. God maakte onze wereld, dus we kunnen er maar beter van houden en er voor zorgen.

Dus Jezus keerde terug naar zijn troon, en alles was weer bij het oude? Nee, niet echt. Want in de Drie-eenheid veranderde iets. Toen de Zoon van God met kerst werd geboren adopteerde hij het menszijn. Dat op zich onderstreept trouwens ook nog eens dat de tastbaarheid van het mensenleven en de aarde niet slecht zijn. Integendeel, als het intrinsiek slecht was zou God er niet kunnen wonen.

Na zijn dood en opstanding had Jezus weliswaar geen gewoon menselijk lichaam meer, maar hij had nog steeds een zichtbaar, tastbaar lichaam. De wonden in zijn handen en zijn zij konden nog steeds worden gezien en gevoeld.

En ook na zijn hemelvaart, bleef er iets tastbaars in Jezus: als Johannes een blik in de hemel krijgt ziet hij daar ‘een Lam, staande als geslacht’. (Openbaring 5:6) De wonden van Jezus zijn blijkbaar zelfs in de hemel niet weg.

Toen Jezus naar zijn troon terugkeerde, adopteerde God in de hemel iets menselijks in zich. Hoe? Wie weet, ik niet. Maar Jezus bracht iets menselijks in God en dat is voor ons een sterke aanwijzing dat onze aarde niet slecht is: God heeft het omarmd. Hij heeft het liefdevol in zich opgenomen. We moeten het dualisme - de wereld is niet belangrijk, het gaat om de hemel - dus verwerpen.

Het evangelie is, dat door Jezus Christus hemel en aarde verenigd zijn.

Johannes schreef een prachtige anti-dualistische brief; in 1 Johannes 1:1-4 lezen we,
Wat van den beginne was, wat wij gehoord hebben, wat wij gezien hebben met onze ogen, wat wij aanschouwd hebben, en onze handen getast hebben, van het Woord des levens; (Want het Leven is geopenbaard, en wij hebben het gezien, en wij getuigen, en verkondigen u dat eeuwige Leven, dat bij de Vader was, en ons is geopenbaard.) 3 Wat wij dan gezien en gehoord hebben, dat verkondigen wij u, opdat ook u met ons gemeenschap zoudt hebben, en opdat onze gemeenschap ook zij met de Vader, en met Zijn Zoon Jezus Christus. En deze dingen schrijven wij u, opdat uw blijdschap vervuld zij.

Johannes gebruikt termen als eeuwig leven, gemeenschap, vreugde. Dat zijn kwaliteiten uit het inwendige leven van de Heilige Drie-eenheid. Met hetzelfde gemak spreekt Johannes over het horen, zien en voelen van Jezus. God werd tastbaar.

Deze geweldige ‘hemelse’ kwaliteiten, liefde, vreugde, vrede, zijn voor ons beschikbaar geworden omdat God onze wereld omhelsde.

Johannes gaat in Openbaring 3:21 nog een stap verder, en zegt:
Wie overwint geef ik het recht om met mij op mijn troon te zitten, net zoals ik het overwonnen en met mijn Vader op zijn troon zit. 

Dit is de grote final van de hemelvaart van Jezus. Hij keerde terug naar de gemeenschap van de Drie-eenheid, maar hij trekt ook ons omhoog om deel te nemen aan die vreugde in God, op de troon. Dit is onze bestemming.

Maar die bestemming is geen ontsnapping aan de wereld waarin we leven. Want onze gemeenschap is met God die de wereld schiep, die de wereld verlost, die de wereld omhelst.

Hij houdt van uw dagelijks leven. Hij houdt van uw gebeden, maar ook van hoe u de vaat wast, hoe je de auto repareert, de tuin bijhoudt, zorgt voor de mensen om je heen, hoe je bij verkiezingen stemt, hoe je slaapt, hoe je eet.

Als de apostelen naar de hemel staren, komen een paar engelen ze vermanen. "Kijk niet zo naar de hemel. Jezus komt terug naar de aarde zoals hij nu wegging."  Ergo, je hebt op aarde werk te doen.  Dit is de wereld van God.

Een zevental slotconclusies:
  1. Hemelvaart doet ons beseffen dat Jezus Heer is; hij regeert zijn kerk, en hij staat boven de wereld. Dat is troostvol: de Schepper en bestuurder van het heelal, heeft iets menselijk in zich. Hij zorgt voor ons. 
  2. Onze Trinitarische visie op God is niet een soort appendix, een lastigheid. Het is het hart van ons geloof. Alleen een Trinitarische visie op God maakt het mogelijk te geloven dat in God gemeenschap bestaat, en dat we daaraan kunnen deelnemen. 
  3. God adopteerde de mensheid in zichzelf en daarom hebben wij ook een zeer hoog respect voor ieder mens die we ontmoeten. 
  4. God zorgt voor onze wereld; hij maakte onze ecosystemen. Hij vraagt ons om evengoed voor onze wereld te zorgen. Het gaat God aan het hart. 
  5. Individualisme is een venijnig virus dat ons leven verziekt. God - een gemeenschap - maakte ons als mensen die in gemeenschap zijn geschapen. Hij betrekt ons in zijn goddelijke gemeenschap en we geven dat op aarde vorm door als christenen in het bijzonder en mensen in het algemeen in gemeenschap te leven. 
  6. In de gemeenschap der heiligen krijgen we een voorsmaak van het leven met God. De verwachting dat het later beter wordt, moet ons niet neerbuigend naar dit leven doen kijken. Juist omdat God alle dingen zal vernieuwen, hechten we grote waarde aan dit leven. Onze huidige leven is uitermate belangrijk voor God, en daarom moeten we er zuinig op zijn. 
  7. Voor God is er geen tegenstelling tussen tastbaar of geestelijk. Hij gebruikt zelfs brood en wijn om zichzelf aan ons te communiceren. Zelfs onze eucharistie laat zien dat de wereld waarin we leven verkeerd is, het is niet minder, het is niet iets om aan te willen ontsnappen. Integendeel, de wereld waarin we leven, en met name de concrete tastbare gemeenschap van de kerk, is waar God zich laat vinden.

CDA, CU en SGP - samen als het even kan

De uitslag van de Europese verkiezingen laat opnieuw zien, dat als CDA, CU en SGP met hun politieke ambities kansen willen maken, ze samen moeten.  De problemen om dat voor elkaar te krijgen zijn evident en hoef ik niet uit te spellen.

Maar de winst die behaald wordt door het te doen in het versplinterde politieke landschap, is enorm.  De partij zou verreweg de grootste politieke partij in Nederland zijn; en zou dus bij alle coalitiebesprekingen het voortouw nemen.  En zou dus in bijna alle coalities de overhand hebben.

Waarom geen brede christelijke congres-partij waarin rechtse en linkse vleugels worden geaccepteerd? Waarbij op de heikele punten overeenstemming is maar waarbij veel ruimte voor vrij stemmen wordt gelaten?

CDA, CU en SGP kunnen een enorm verschil maken in de samenleving als ze bereid zijn tot elkaar te komen.  Daarvoor hoeven de 'vleugels' in de partij hun identiteit toch niet op te geven?

zaterdag 17 mei 2014

10 Reasons why to read the Church Fathers

  1. The doctrines of the Trinity and the Incarnation are basically hammered out in the early church.  By tracing the controversies, we can learn how and why the creedal formulations of these doctrines is important.
  2. Church Fathers worked and wrote in a mission context. The pre-Constantinian context of much patristic theology offers a paradigm of how Christians can operate and do mission as a minority in a hostile or indifferent society.
  3. The very alien nature of the world in which the Fathers operated challenges us to think more critically about ourselves in our own context.
  4. Protestants cannot claim to understand the historical development of their own tradition unless they come to terms with patristic theology: Luther and Calvin were deeply read and heavily influenced by patristic writings.
  5. The Church Fathers have a more constant concern for the poor — an emphasis sometimes lacking in contemporary evangelicalism.
  6. The Church Fathers placed a prominent emphasis on the resurrection — not just Good Friday, but also Easter — not just the cross, but also the empty tomb. This too is is sometimes missing in the church today.
  7. You should read them because almost every modern heresy and threat to the gospel will attempt to appeal to one or more Church Fathers as an authority and means of legitimising their position or appeal for orthodoxy. 
  8. The Church Fathers were closer to the times and cultures of the Bible and show us how the early church interpreted the Bible. If we use and interpret the Bible differently, we must have very solid reasons.
  9. The Church Fathers had a very high view of church; in our time and age of individualism, many have a very low view of church; what can we learn from the early church?
  10. Only together with all saints can we know the depth of the love of God; ignoring centuries of writings of the early church is at our own expense as it diminishes our love for God.

woensdag 7 mei 2014

Aanbeveling van Prof Dr Cees Dekker voor mijn boek


Dit boek van Jos Strengholt geeft bondig en adequaat antwoord op heel veel soms goede, en vaker wat simplistische, vragen die op christenen afgevuurd worden door sterk atheïstische critici in de blogosfeer. Strengholt schrijft nuchter, onbeschroomd en intellectueel welgeïnformeerd, en hij spreekt vanuit zijn christelijk geloof wat vast is maar tegelijk integer en eerlijk.  eel veel bekende issues komen langs: vragen over de drie-enige God, kritiek op de bijbel, legendevorming rond Jezus, geloof en wetenschap, huichelachtige christenen, etc. Strengholt antwoordt kort en verhelderend. Ik wil het boek van harte aanbevelen voor wie puzzelt over dit type vragen.

Cees Dekker
Distinguished University Professor (Universiteitshoogleraar)
Delft University of Technology
Kavli Institute of Nanoscience
Department of Bionanoscience